1 Christine and the Queens - Chris
Nieuwe haarsnit, nieuw alter ego: Christine kroop dit jaar in de huid van Chris en vatte op het gelijknamige, in het Frans én het Engels te krijgen album als geen ander de tijdsgeest. Queer power!
Lees hier ons interview met Christine and the Queens: 'Wat zou er gebeuren als ik de macho uithang?'
2 Flying Horseman - Rooms/Ruins
Onder eigen naam coverde hij Bruce en Bawb, maar zijn beste werk maakte Bert Dockx met Flying Horseman. Rooms/Ruins werd door onze man 'een gevleugeld meesterwerk in vijftig tinten zwart' genoemd.
Lees hier de volledige recensie.
3 Young Fathers - Cocoa Sugar
'It's a halle-fucking-lujah', dixit hiphoptrio Young Fathers. Wie hun briljante brij van rap, soul, gospel, dub, postpunk en pop genaamd Cocoa Sugar al heeft gehoord, kan dat alleen maar beamen.
4 Nils Frahm - All Melody
Blazers! Strijkers! Drummachines! Koren! Nils Frahm kan met méér dan alleen een piano uit de voeten, en tapt hier - onze woorden! - 'zuivere, epische klasse'.
Lees hier de volledige recensie.
5 Idles - Joy as an Act of Resistance
Bristol heeft na de triphophausse uit de nineties weer eens een eigen smoel. Met dank aan Idles, het grofste én beste punkgeschut van 2018. En het zijn nog barmhartige samaritanen ook. Joy!
Lees hier de volledige recensie.
6 Oneohtrix Point Never - Age Of
James Blake, Anohni, Daniel Lopatin zélf: de stemmen zijn talrijk op Age Of van Oneohtrix Point Never. En de warme, elektronische lappendekens van songs ook.
Lees hier ons interview met Oneohtrix Point Never.
7 Rosalía - El mal querer
Ze is 25, komt uit Catalonië en loodst de flamenco definitief het poptijdperk in. Mét de goedkeuring van Dua Lipa, Pharrell en Pedro Almodovár.
Lees hier meer over Rosalía in onze Signalement-reeks.
8 Sons of Kemet - Your Queen is a Reptile
De beste van alle jazznieuwlichters dit jaar: saxofonist Shabaka Hutchings en zijn Sons of Kemet. Caribische ritmes, Afrikaanse percussie, fanfareklanken, zelfs dub en techno: ze maalden het allemaal door hun blender.
Lees hier de volledige recensie.
9 Saba - Care for Me
Realer dan Migos en consorten, deze uit Chiraq afkomstige kompaan van Chance The Rapper. Op Care for Me ontgint de hiphopper annex pianist ook neosoul en jazz. Mét succes.
10 Hailu Mergia - Lala Belu
'Een jazzhybride waar alle Stuffs en Condor Gruppes enkel eerbiedig hun pet voor kunnen afnemen', schreven we over de nieuwste van Ethiopiër Hailu Mergia, ooit een taxichauffeur, tot hij (her)ontdekt werd door cassettelabel Awesome Tapes from Africa.
