De remake van The Prisoner mist de humor en zelfrelativering van het origineel.
The Prisoner **
Elke vrijdag, Canvas
Een remake maken van The Prisoner is riskant. Het origineel uit de jaren 60 is namelijk een van de zeldzame cultseries die vandaag nog altijd het bekijken waard zijn, en bovendien heel sterk verbonden met haar bedenker en hoofdrolspeler, de vorig jaar overleden Patrick McGoohan. Die reeks vandaag overdoen is een beetje alsof je een nieuwe versie van Twin Peaks zou maken zonder David Lynch te consulteren.
AMC, de Amerikaanse zender achter Mad Men, waagde er zich toch aan, samen met het Britse ITV, en maakte van het 17-delige origineel een miniserie van 6 afleveringen. Het verhaal bleef hetzelfde: een onbekende man neemt ontslag uit een schimmig bedrijf en belandt even later in The Village, een idyllisch dorpje waar de inwoners geen naam hebben maar een nummer – hij krijgt zelf het nummer 6 toegewezen. ‘Number Six’ probeert te ontsnappen maar dat is dik tegen de zin van ‘Number Two’, de ogenschijnlijke leider van de gemeenschap in de afwezigheid van een nummer één.
Number Six is een kruising tussen een held en een slachtoffer, en dus in deze nieuwe versie perfect gecast in de persoon van Jim Caviezel, bekend van The Passion of the Christ. De échte ster uit de nieuwe reeks is echter Ian McKellen, die met de nodige Shakespeariaanse sérieux gestalte geeft aan Number Two. Dat is, samen met de meer cleane designerlook, ook het grootste verschil met het origineel: daar werd Number Two telkens door iemand anders gespeeld, wat de verwarring nog groter maakte, terwijl de leider hier steeds dezelfde persoon blijft. Zo wordt deze remake een duel tussen twee personages, terwijl The Prisoner veel meer rond de psyche van Number Six draaide
Dat was echter niet de (enige) reden waarom de kopie het in de eerste aflevering moest afleggen tegen het origineel. De nieuwe reeks miste namelijk de humor en de zelfrelativering van McGoohan en co: terwijl The Village in de jaren 60 één grote kosmische grap leek, wat nog versterkt werd door de psychedelische kleuren en de opgewekte jazzmuziek op de soundtrack, ligt het hele verhaal hier onder een deken van stoffige ernst. The Prisoner raakt wel nog dezelfde thema’s aan als veertig jaar geleden – de strijd tussen het individu en de maatschappij, de ‘brave new world’ van de westerse wereld… – maar is een stuk minder leuk om naar te kijken.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van The Prisoner? Laat het weten!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier