De Franse zanger Charles Aznavour is op 94-jarige leeftijd overleden, zo hebben zijn persattachés maandag bekendgemaakt.
Aznavour is één van de laatste reuzen van het Franse chanson. Hij overleed in de nacht van zondag op maandag in zijn woning in het zuiden van Frankrijk.
Aznavourwerd in 1924 geboren in Parijs als zoon van een Armeense immigrant. Op zijn negende zette de jonge Aznavour zijn eerste stapjes op het podium. Als jonge twintiger ging hij mee op tournee met Edith Piaf. Als assisent, maar u mag daar ook manusje-van-alles van maken: secretaris, chauffeur, geluidstechnicus, lichtman en publieksopwarmer. Net als Yves Montand en Georges Moustaki leerde hij bij haar de knepen van het vak. Zijn composities werden in de jaren zestig gezongen door grootheden als Piaf, Chevalier en Bécaud, maar als uitvoerend artiest kreeg hij lang geen voet aan de grond.
In 1961 zou Je m’voyais déjà zijn doorbraaknummer worden, ironisch genoeg een nummer over een mislukte artiest, dat Yves Montand had geweigerd omdat hij niet geloofde dat het zou aanslaan.
Vanaf dat moment volgden hits en klassiekers elkaar op, die stuk voor stuk Je m’voyais déjà overstegen. Het wrede Tu t’laisses aller (1960), het croonerachtige For Me Formidable (1963) en het hartbrekende Et pourtant (1963) bevestigden zijn status van publiekslieveling, La bohème (1965) en Emmenez-moi (1967) maakten van Aznavour een wereldster, de ultieme troubadour van herinneringen en gevoelens die niet in je koude kleren gaan zitten. In totaal heeft hij meer dan duizend songs (mee)geschreven, in acht talen.
Aznavour hield er ook een acteercarrière op na. In 1960 vertolkte hij de hoofdrol in Tirez sur le pianiste van François Trouffaut. In de Duitse film Die Blechtrommel (1980), die de Oscar voor beste Niet-Engelstalige film won, had hij een bijrol.
Daarnaast was hij maatschappelijk geëngageerd, iets dat hij ook naar voren bracht in zijn songs. Het aangrijpende Comme ils disent (1972), over een homoseksuele travestiet, maakte hij misschien wel het eerste chanson na het Vichyregime dat openlijk een lans breekt voor homoseksualiteit. Camarade (1977), zo vertelde Aznavour in zijn laatste Knack-interview, ging over de nomenklatoera, de heersende elite destijds in de Sovjet-Unie. Onder meer voor dat soort liedjes werd hij ook erkend: in 1993 benoemde de Armeense president hem tot speciaal gezant voor humanitaire daden. In 1995 stelde Unesco hem aan als speciaal gezant voor Armenië.
Op zijn negentigste bracht Aznavour nog het album Nostalgia uit. Zijn laatste concert op Belgische bodem vond plaats in december 2016, in de Antwerpse Lotto Arena. Anderhalf uur lang – zonder pauze – onderhield hij zijn massaal aanwezige fans met zijn grootste hits van de voorbije halve eeuw. Eerder dit jaar moest hij enkele concerten afzeggen omdat hij zijn linkerbovenarm had gebroken. Op 26 oktober van dit jaar zou hij optreden in Vorst Nationaal.
In 2017 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame. Hij zou uiteindelijk 94 jaar worden, met 1200 liedjes en meer dan 200 albums op zijn actief.
In 2014 sprak Frankrijk-kenner Bart Van Loo voor Knack met Charles Aznavour. Lees het hele interview hier: ‘Het chanson raakt niet meer over de landsgrenzen.’
