Tobias Cobbaert
‘Hustle culture? Ik blijf liever een luie nietsnut dan elke seconde productief te moeten zijn’
Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.
Ik verzamel bedenkelijke internetobsessies alsof het flippo’s zijn. Zo ben ik momenteel verslaafd aan podcastfragmenten waarin gespierde kerels in dandypakjes vertellen hoe ze rijk geworden zijn en zichzelf constant verbeteren en stoefen hoe ze elke seconde aan het werk zijn.
Die mannetjes propageren de ‘hustle culture’, die via types als Andrew Tate naar hier is overgewaaid. Het zijn mensen die geobsedeerd zijn met status en die koste wat het kost bij de ‘top 1 procent van alle mannen’ willen horen, zowel qua inkomsten als qua looks. Zijn ze niet aan het werken, dan staan ze in de fitness, lezen ze een zelfhulpboek of luisteren ze naar een podcast vol tips om een betere ondernemer te worden. Meestal kunnen ze niet verbergen hoe hard ze neerkijken op wie die ‘efficiënte’ levensstijl niet volgt.
Niet dat ze zelf de maatschappij een betere plaats maken. Ondernemen is een sport waarbij geld verdienen het enige concrete doel is. Veel mensen in zulke sferen zijn rijk geworden door op het juiste moment in cryptomunten te investeren, of via ‘dropshipping’: jezelf opstellen als tussenpersoon in onlineverkoop, zonder zelf ooit goederen te produceren, stockeren of distribueren. Wanneer zo iemand per toeval succes scoort, gaat het hem – het zijn nooit vrouwen – vaak naar de bol stijgen. Dan begint hij een YouTubekanaal om in wollige termen over business te praten, gaat hij slappe e-books schrijven om op Amazon te verkopen, biedt hij cursussen aan voor onzekere mannen of begint hij zoals elke witte man zijn eigen podcast.
Ontsnapt uit ‘de Matrix’? Niemand laat er zich zo vrijwillig door strikken als deze kerels.
Wat ik het fascinerendst vind, is hoe zulke types hun levensstijl zien als een manier om tegen de moderne maatschappij te rebelleren. Zelf beweren ze altijd dat ze ontsnapt zijn uit ‘de Matrix’. Terwijl de meesten onder ons een simpele nine-to-five doen, ’s avonds in de zetel onderuitzakken en hun leven haten omdat ze niets wezenlijks bereikt hebben, hebben zij de code gekraakt. Zij leven het echte leven, zij harken geld met bakken binnen om dure auto’s te kopen en mooie vrouwen aan te trekken.
Het is een beetje grappig hoe zij niet doorhebben dat niemand zich zo vrijwillig door de Matrix laat strikken als zij. Andrew Tate en consorten hebben de kapitalistische leugen dat productiviteit het hoogste goed is zodanig geïnternaliseerd dat ze niet anders meer kunnen denken. Akkoord, zij leven veel luxueuzer levens dan ik, maar ik durf heel hard te betwijfelen dat zij gelukkiger zijn. Dat ik misschien gewoon liever wat minder hard werk om van andere dingen in het leven te genieten, lijkt hen pure fictie. Wellicht proberen ze hun onzekerheden te verstoppen in hun dure villa’s.
How to Beast, een youtuber uit die kringen die ik al jaren uit morbide nieuwsgierigheid volg, was nog maar een dik jaar geleden naar Spanje verhuisd. Het klimaat was er beter, het eten lekkerder en de sfeer in Marbella was precies wat hij en zijn vrouw zochten. Onlangs heeft hij alweer de omgekeerde beweging gemaakt. ‘In Spanje waren we gelukkiger, maar in Amerika heb ik een breder netwerk om zaken mee te doen. Uiteindelijk is het belangrijker om productief te blijven dan om gelukkig te zijn’, zo verantwoordt hij die beslissing. Dan blijf ik liever een luie nietsnut.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier