De Tussenstand: dit zijn de beste albums van 2019 tot nu toe

V.l.n.r.: Kate Tempest, Solange en Roméo Elvis © -/-/Back in the dayz

Met de helft van het culturele jaar achter de kiezen maakt Knack Focus de voorlopige balans op. Vandaag: de beste albums van 2019 tot nu toe, op alfabetische volgorde.

James Blake – Assume Form

Vergeet de bleke slungel van Limit To Your Love: James Blake heeft een kleurtje opgedaan, met dank aan de Californische zon. Assume Form is Blakes eerste onvervalste LA-plaat, met alle tegenstellingen die de stad rijk is én een hoop goed volk op de payroll. De stem op Tell Them is die van Moses Sumney, de Spaanse sirene op Barefoot In The Park kan niemand anders dan Rosalía zijn. De slotsom is kristalhelder: de treurende koorknaap van weleer zit bijzonder goed in zijn vel.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Bill Callahan – Shepherd in a Sheepskin Vest

Huisje, tuintje, kindje: het leven van Bill Callahan,die al meer dan twintig jaar in panoramische tableaus onder een blauwe maan sardonisch zong over smart, onzekerheid en droefenis, liet zich de afgelopen jaren samenvatten als #kleingelukske. Gelukkig speelde de man met zijn kwelduivels zijn muze niet kwijt: gul als een tooghanger die de lotto gewonnen heeft trakteert hij op zomaar eventjes twintig songs. Er zijn shotjes tequila, zelfs de goede whisky mag uit de kast. En dat, dát heet dan gelukkig zijn.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Aldous Harding – Designer

Met uitgespaarde folk die zich normaal leent tot recht uit het hart gestorte zielenroerselen, blijft Aldous Harding vrolijk maskers opzetten. Op Designer lijkt Harding nog harder te testen hoe ver ze de zotternij kan drijven, met een voor haar doen behoorlijk uitbundige eerste plaathelft. Eens het vinyl is omgedraaid, mag het dan weer wat mistroostiger, maar Harding waakt erover de grens van de neerslachtigheid niet te overschrijden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Cate Le Bon – Reward

Wij gaan even graag van het poppadje als Cate Le Bon, maar soms klinkt haar muziek zo bonkers dat je liever wacht tot de Welshe gekke tante tot bedaren komt. Gelukkig gebeurt dat op dit album: Le Bon blijft haar excentrieke zelf, maar dit keer binnen bakens: een somberende sensibiliteit veroorzaakt door een gebroken hart, een nachtelijke atmosfeer van dansende theelichtjes, guitige en best warme melodieën. Dat mondt uit in een collectie van tien buitengewone liedjes die tussen artpop, new wave en wat folk buitelen, en die sommigen al Le Bons beste plaat hebben genoemd.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Brad Mehldau – Finding Gabriel

Jazz? Prog? Postmodern klassiek? Bij deze bedrijvige Amerikaan weet je het nooit. Zijn nieuwe luistertrip, met Mark Guiliana heersend achter de drumvellen, heeft alles om nergens bij te horen: zang, strijkers, Bijbelse invloeden, een politiek tintje en psychedelische fusion. Een nieuwe, razend boeiende episode in de carrière van de man die al aan de slag ging met Radiohead, Bach en jazzstandards.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Jessica Pratt – Quiet Signs

Met weinig meer dan haar dunne stemmetje en de ritmische liefkozing van nylonsnaren leverde Jessica Pratt onze eerste vijfsterrenplaat van het jaar af. Elke song, hoe eenvoudig ook, verstuift magie: hier wat zacht klavier- en koperwerk, daar een toefje bossanova en nog ergens anders een eenzame tamboerijn. Nou goed: Quiet Signs is geen sluitend argument dat hierboven een opperwezen zetelt, maar wel dat het ons soms zeer genegen is.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Roméo Elvis – Chocolat

Antiharddrugs, antiplastic, anti-Theo Francken: er zit veel morale in het solodebuut van Roméo Elvis. Veel gevoel ook, want de koning van Linkebeek kijkt meer dan ooit in eigen boezem. Al die ellende liet hij door een batterij producers verpakken à l’américaine, op arenaformaat: Malade is een banger zonder weerga en Soleil de perfecte zomerhit. De tweetalige connerie met Zwangere Guy en het punky 3 étoiles krijgt u er zomaar bij.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Solange – When I Get Home

Ze had jazz beloofd, en Solange heeft woord gehouden. Niet dat de jongste van de Knowles-zussen op haar vierde elpee volop aan het improviseren geslagen is, maar ze benadert haar r&b wel veel impressionistischer dan op voorloper A Seat At The Table. De contouren zijn vager, het is op de tast dat men op zoek moet naar houvast. Mejuffer Knowles had dan ook een ‘sexyer’ album aangekondigd. En ja, vrijen doen we bij voorkeur ook met het licht uit.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Kate Tempest – The Book of Traps and Lessons

Een antiek kermiswijsje, Alfred Hitchcock-violen, Nils Frahm-achtige synths of gewoon doodse stilte: erg veel aankleding hadden Kate Tempest en haar producer Rick Rubin niet nodig om ons tegen het canvas te werken. De waarheid kwetst nu eenmaal, en Tempest heeft de beats dan wel even afgezworen, op haar derde album slaat ze nagels met koppen – koppen tégen koppen! Muzikaal zo naakt als denkbaar, verbaal tot de tanden bewapend.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Jamila Woods – Legacy! Legacy!

Betty en Miles Davis, Jean-Michel Basquiat, Eartha Kitt, Frida Kahlo, Sun Ra: zes van de twaalf beeldenstormers die Jamila Woods bezingt als zielsverwanten, bont in een overwegend bleke wereld. Woods bespeelt gevoelige snaren, slaat nergens ruiten in en danst over het koord tussen vorm en inhoud zoals Simone Biles – de gymnaste past nu al in dit rijtje donkere iconen – over de turnmat schrijdt. Denk de politieke boodschap weg, dan nog blijft een spitsvondige, verleidelijke r&b-plaat overeind. Legacy? Het komt er wel van, voor Jamila Woods!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Eervolle vermeldingen voor: Better Oblivion Community Center (Better Oblivion Community Center), Big Thief (U.F.O.F.), Denzel Curry (Zuu), Billie Eilish (When We All Fall Asleep, Where Do We Go?), Flying Lotus (Flamagra), Hendrik Lasure Warm Bad (Garden Head), Little Simz (Grey Area), Kelsey Lu (Blood), Slowthai (Nothing Great About Britain), Vampire Weekend (Father of the Bride).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content