Review: Tamara Drewe

Een theatrale ensemblekomedie over lust en bedrog op de boerenbuiten.

Een authentiek auteur die vaker van genre wisselt dan van debardeur? Of een ordinaire huurling met talent? Stephen Frears doet zijn reputatie van filmende januskop opnieuw alle eer aan met deze behoorlijk banale, ondraaglijk lichte sitcom die veeleer door een beginnend studiofilmer lijkt gemaakt dan door de gefêteerde cineast achter Dangerous Liasons, The Queen en andere (semi)klassiekers.

Voor deze adaptatie van een Britse comic trekt Frears het grasgroene en glooiende platteland van de Midlands in waar we kennis maken met een aantal personages dat stuk voor stuk de nodige romantische issues met zich meezeult. Zo is het titelpersonage een sexy vamp (Gemma Arterton) die na een succesvolle neusoperatie naar haar bucolische geboortedorpje terugkeert; niet om er aan te pappen met haar loyale jeugdvriendje van weleer maar om achtereenvolgens een egomane rockster en een nog egomanere en bovenal gehuwde successchrijver van misdaadromans binnen te doen.

Het vervolg is een theatrale ensemblekomedie over lust en bedrog op de boerenbuiten waarin weliswaar af en toe een grappige dialoog, een scheut mierzoete romantiek én één geestige stampede met koeien te detecteren valt, maar waarin Frears’ bekende gevoel voor Brits understament en minzaam sarcasme vreemd genoeg volledig ontbreekt. Een sympathiek maar flets niemendalletje.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content