Theater: Het schoentje wringt

Tg Stan vult kokette laarzen van konijnenbont, een stel witgelakte sandalen en een paar zilverkleurige herenschoenen in ‘Eind goed al goed’. Maar die passen niet altijd.

The Play = Eind goed al goed

Gezelschap = TG Stan

In een zin = Eind goed al goed is een vermakelijke kennismaking met de rijke tekst van Bernhard. Maar Stan kan véél meer dan vermakelijk spelen in zondagsschoenen.

Hoogtepunt = De entrée van de schrijver leidt tot oplopende nervositeit onder moeder en dochter én hilarisch gespeelde spanning.

Score = * *

Quote = ‘Jij hangt met de ketens der liefde aan je moeder vast’

De laarsjes zijn voor Jolente De Keersmaeker, een zeurende, aan cognac verslaafde moeder, sandalendochter Sara De Roo hangt met ‘de ketting der liefde’ vast aan haar klagende moeder, de herenschoenen passen Damiaan De Schrijver, een schrijver die gecharmeerd is door het sandalenwicht. Dat zijn de personages van Thomas Bernhards Am Ziel, hier vertolkt in een bric-à-bracdecor waarin een blauw zeil zowel een gietijzerfabriek, een huis aan zee als een treinreis door Nederland verbeeldt.

De drie acteurs zijn verrukkelijk om naar te kijken, niet alleen door de schoenen, maar ook door de hun uit laagjes zijde, linnen en glitterstoffen opgebouwde kostuums. Daaraan ligt het dus niet dat het vuur tussen hen niet voluit oplaait.

Het trio speelt de tekst met verve, maar eigent zich de woorden (nog) te weinig toe. Het maakt Eind goed al goed tot een vermakelijke kennismaking met de rijke tekst van Bernhard. Maar Stan kan véél meer dan vermakelijk spelen in zondagsschoenen.

Smaakmaker: Reportage over Oogst waar fragmenten uit Am Ziel reeds ‘geproefd’ werden door de spelers (en het publiek):

tg STAN ‘Oogst’ from Ruben Van Den Heuvel on Vimeo.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt op 8 mei 2013 in Knack Focus.

Meer info: www.stan.be