Voor de interviewreeks Generatie Nu sprak Tine Hens deze week Thomas Vanderveken, naar eigen zeggen een man van het woord en van de muziek. Een man naar ons hart. Lees enkele opvallende passages.
In de Big Brother-illusie dat je op televisie vooral jezelf moet zijn, heeft Thomas Vanderveken nooit helemaal geloofd. ‘Ik wilde dat het anders was, maar imago is bijna alles’, meent hij. ‘Als presentator ben je veel te vaak afhankelijk van perceptie.’
Afhankelijk zijn van perceptie en dus afhankelijk zijn van wie men denkt dat je bent. Ik vind het een akelige gedachte. Alsof de wereld werkelijk enkel perceptie is. ‘De wereld niet, maar een massamedium als televisie is verraderlijk’, meent Vanderveken. Hij geeft een voorbeeld. ‘Als ik een jonge theatermaker ben, dan ben ik een kunstenaar wiens boodschap belangrijk is. Bij de televisie wordt er weinig over het echte karakter, de professionaliteit of de inhoud van een presentator gesproken. Als een redactie een presentator zoekt, dan gaat het over kleine details. Zoals het aantal kilo’s dat iemand de laatste tijd is bijgekomen. Het zijn subjectieve pietluttigheden waarvan de persoon in kwestie vaak niet eens weet heeft.’
In het beste geval word je gekozen. Om door te groeien op televisie moet je proberen te ontsnappen aan het imago dat anderen je aanmeten. En je moet zelf kansen trachten te creëren. Wat niet eenvoudig is. Op televisie ben je heel erg afhankelijk van de mensen rondom jou. Er komt zo veel bij kijken, dat een ploeg het zich niet kan veroorloven een presentator te engageren van wie ze niet zeker zijn. Er wordt constant gekozen. Ik weet dat er recent een paar mensen bij de VRT door Woestijnvis zijn gebeld. Toen deed het grapje de ronde: als je nu nog niet gebeld bent, moet je eens grondig over je marktwaarde nadenken.
En: heb jij een telefoontje gekregen?
Neen. Het was dan ook vooral als grap bedoeld.
Misschien wel, maar is het toch niet een beetje een kwestie van gebrek aan imago? Je presenteert het ochtendprogramma ‘Espresso’ op Klara, je draaft door de wereld in ‘Vlaanderen Vakantieland’, je mag al eens gastheer zijn in nogal protserige shows als ‘Steracteur, Sterartiest’ en dan ineens kom je vlotjes en grappig uit de hoek in ‘De Nacht van de Koningin’. Wie ben jij, Thomas Vanderveeken?
Dat laatste, De Nacht van de Koningin komt dicht in de buurt van wie ik ben. Al ben ik volgens mijn vaste collega’s zowel een barmhartige als een betweterige wereldverbeteraar. Volgens de plek waar ik woon, ben ik een upperyup uit Zurenborg. En professioneel: een eclecticus, vrees ik. Ik heb heel veel kansen gekregen en ik heb op veel kansen ja gezegd. Dat kan twee dingen betekenen: ik heb geen ruggengraat of ik heb een breed interesseveld.
Welke van de twee is het?
Ik hoop het laatste, maar soms ben ik bang dat het het eerste is.
Het volledige interview met Thomas Vanderveken leest u in Knack Focus nr.32 die morgen uitkomt.
