Hoe zou het nog zijn met… Pas de Deux?

In 1983 ging Pas de Deux de Belgische popgeschiedenis in als meest onconventionele inzending van het Eurovisiesongfestival ooit. Hoe zou het nu nog met de bandleden zijn?

‘Rendez-vous, maar de maat is vol en m’n kop is toe’. Met deze redelijk nonsensicale tekst, vergezeld van een vreemde, mechanische choreografie, ging Pas de Deux in 1983 de Belgische popgeschiedenis in als meest onconventionele inzending van het Eurovisiesongfestival ooit. In die geschiedenis zou de groep helaas blijven steken; verguisd door velen, vergeten door sommigen, gewaardeerd door anderen.

Het Leuvense popgroepje Pas de Deux bestond uit bedenker Walter Verdin en zangeressen Hilde Van Roy (de blonde) en Dett Peyskens. Met zijn drietjes waren ze dus. Geen twee. Paul Peyskens, broer van zangeres Dett, schreef mee aan de tekst – de oorspronkelijke tekst alleszins, waarin Verdin naar believen heeft geschrapt tot die ene catchy zin overbleef.

Afspraak in München
In de hoop op meer bekendheid trokken Verdin en de zijnen met hunnummer Rendez-vous naar de preselectie van Eurovisie in het Amerikaans Theater. Toen de winnaar bekend werd liep de zaal zowat helemaal leeg, zodat het drietal de bisversie van het winnende nummer voor enkele lege stoelen moest brengen. Zoiets had presentator Luk Appermont nooit verwacht, al zag ook hij waarschijnlijk liever publiekslieveling Bart Kaëll de tricolore verdedigen.

De jonge, redelijk rebelse jury zag dat anders. Studio Brussel pioniers Jan Schoukens en Paul De Wyngaert, Roel Van Bambost, Mike Verdrengh en Zaki, niet zozeer de grootste liefhebbers van het lichte lied, beloonden elk de jonge vernieuwers met 10 punten. ‘Ze kregen meer punten dan dat ze woorden gezongen hadden,’ mopperde een ontstemde Bart Kaëllfan zoveel jaar later in het VRT-programma ‘De Jaren Stillekes’.

Boegeroep volgde. Maar op naar München gingen ze, want daar vond het bekende liedjesfestival in 1983 plaats. Orkestrale strijkers en trompetten verbeterden het muzikale schouwspel aanzienlijk. Joris Verdin harmoniseerde de nieuwe viool- en blazerspartijen, door Walter Verdin geschreven, en ook jazzmuzikant Freddy Sunder werkte mee aan het nieuwe en veel beter klinkende arrangement. Toch heeft het niet mogen baten. Met dertien punten kon het drietal de achttiende plaats in de wacht slepen. Er waren dat jaar slechts 20 deelnemende landen.

Rendez-vous was het eerste nummer dat de pas opgestarte regionale Brusselse radio Studio Brussel draaide, tijdens de ochtend van vrijdag 1 april 1983. De eerste uitzending werd overigens gepresenteerd door bovenvermeld jurylid Paul De Wyngaert.

De beledigingen uit verschillende landen bleven niet uit. De commentaarstem uit Engeland kondigde het drietal enigszins spottend aan. Hij had het over crypto-punk en gaf ze toch ‘credit for trying something new’. Nederland op zijn beurt dacht dat het om ‘dé Belgenmop van het jaar’ ging: ‘Is de Vlaamse inzending nou een grap of is het liedje Rendez-vous van het trio Pas de Deux nou echt het beste wat België muzikaal presteert?’ vroeg de Nederlandse correspondent zichzelf af.( Kijk hier)

Videoritmiek

Walter Verdin en de meisjes trokken het zich niet aan. Ze zongen lustig verder over een gesloten mok, want ‘kop’ in de tekst verwijst wel degelijk naar een kop koffie, verklaart Verdin. De repetitieve, dadaïstische, new waverige, experimentele, minimal elektronische tour werd verder opgegaan. Dat kan nog minimaler, moet de ploeg gedacht hebben en, lo and behold, een lied waarin slechts één woord voorkomt – Cardiocleptomanie – zag het levenslicht.

Even later zei Walter Verdin de populaire muziek vaarwel en richtte hij zich op de videokunst, een boeiend samenspel van beeld met geluid. Hij denkt niet dat hij aan geloofwaardigheid heeft moeten inboeten door zijn passage aan Eurosong; hij weigert in zulke hokjes te denken. ‘Er is niets met commerciële muziek, ik heb voor mijn videoconcerten met verschillende popmuzikanten samengewerkt.’ In een videoconcert, zoals Videorhythmics uit 1984, wordt live muziek gespeeld op het tempo van de videotapes. ‘Je ziet wat je hoort en je hoort wat je ziet.’

De laatste jaren biedt Verdin met zijn vzw Corban een platvorm voor kunstenaars uit verschillende disciplines en culturen. Veel aandacht ging daarvoor uit naar Afrika. Het videoconcert Timbila Tracks zal binnenkort ook in België te zien zijn.

Er volgden theater- en dansproducties waarvoor hij onder anderen met Anne Teresa De Keersmaeker, Wim Vandekeybus en Guy Cassiers heeft samengewerkt, video-installaties en meer videoconcerten; de man heeft niet stilgezeten. En of hij nog naar het laatste Eurovisiesongfestival heeft gekeken? ‘Ja, ik had het gevoel alsof ik naar een fictiefilm aan het kijken was: alle clichés kwamen aan bod. Ik heb er wel erg hard mee kunnen lachen.’

Hilde Van Roy kwam via het songfestival in contact met de televisie- en radiowereld. Ze werd journaliste, schreef voor verschillende magazines en werkte onder meer voor het Journaal, De zevende dag en TerZake. Nu geeft Van Roy trainingen in Nlp of neuro-linguistisch programmeren.

De donkerharige zangeres Dett Peyskens bleef na de deelname actief in de muziekwereld. Zo heeft ze even samengewerkt met Red Zebra en maakte ze regelmatig muziek voor verschillende producties van KVS. .

In 2011 werd het album Cardiocleptomanie op vinyl uitgebracht door platenlabel Minimal Wave van Veronica Vasicka in New York. De plaat bestaat uit elf geremasterde nummers, kreeg een mooie hoes en is nu ook via iTunes verkrijgbaar.

Charlotte Busselen