Met Drag Race Holland hebben onze noorderburen momenteel hun eigen versie van het internationale fenomeen RuPaul’s Drag Race lopen. Eén Vlaamse dragqueen mag meestrijden in de talentenwedstrijd. Maak kennis met de Antwerpse Sederginne.
Voor wie het de voorbije jaren zonder internetverbinding moest stellen: RuPaul’s Drag Race begon elf jaar geleden als een cultprogramma waarin dragqueens het tegen elkaar opnemen voor de titel van America’s Next Drag Superstar, maar is intussen uitgegroeid tot een gigantisch popcultureel fenomeen. Kandidaten ontpoppen zich als sterren die opdraven in videoclips van Taylor Swift en Lizzo, fans ontmoeten elkaar op de jaarlijkse RuPaul’s DragCon, de makers mochten al een resem Emmy’s in ontvangst nemen en onder meer Thailand, het Verenigd Koninkrijk en Canada kregen een eigen versie. Momenteel is Nederland in de ban van Drag Race Holland én de Vlaamse Sederginne.
Sederginne: Ik moet toegeven dat ik wel even getwijfeld heb toen ze me vroegen. Ik ben al elf jaar dragqueen, heb er intussen mijn beroep van gemaakt en mag geregeld optreden in het buitenland. Dan denk je wel: wat als ik nu keihard op mijn bek ga? Gaat mijn carrière dat overleven? Maar ik ben heel blij dat ik overstag ben gegaan, hoor.
Je groeide al snel uit tot een van de favorieten. Veel fans bijgekregen?
Sederginne: Absoluut. Ik ken de Amerikaanse versie al langer en ik was me er dus van bewust dat het programma een gigantische fanbase heeft, maar zo veel reacties had ik niet verwacht. Ik zit momenteel aan zo’n twintigduizend ongelezen berichten op Instagram. (lacht) En niet alleen van Nederlanders en Belgen, maar evengoed vanuit Brazilië, Argentinië en Mexico. Je merkt dat Drag Race Holland wereldwijd wordt bekeken. Er zijn zelfs YouTube-kanalen die ‘Ruviews’ maken, waarin ze onze outfits recenseren.
Ben je zelf een fanatieke RuPaul-fan?
Sederginne: Ja, al is dat moeten groeien. Toen ik RuPaul’s Drag Race voor het eerst zag, dacht ik: heel tof, maar de lokale queens worden daardoor wel een beetje overschaduwd. Plots werden wij vergeleken met al die Amerikaanse tv-dragqueens. Ik speelde zelfs met het idee om een open brief te schrijven aan RuPaul: ‘Don’t forget your local queens!’ (lacht) Daar sta ik nog steeds achter, maar ik besef nu ook dat het programma veel vooroordelen heeft weggenomen. Het laat zien dat dragcultuur meer is dan homo’s die in vrouwenkledij op een podium kruipen. Wat wij doen vraagt veel creativiteit, humor en talent. In die zin is het programma zeker een verrijking. Bovendien kijken er veel jonge mensen en gezinnen naar. Wie weet, kopen die nu ook eens een ticket voor een show in de buurt.
Denk je dat Vlaanderen klaar is voor een eigen versie?
Sederginne: (enthousiast) Zeker weten! Er is zo veel talent in België. Ik hoop dat ik televisiemakers kan wakkerschudden om zo snel mogelijk een Vlaamse Drag Race te maken. Waarop wachten ze eigenlijk nog?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
