In een nieuw seizoen van Ooit vrij richt Tess Uytterhoeven, die zich begin dit jaar nog liet opmerken met de docu Het proces dat niemand wou over de zaak-Bart De Pauw, de blik andermaal op het gevangeniswezen en zijn uitdagingen.
Tess Uytterhoeven: We zijn erg tevreden met de nieuwe reeks. De voorbije seizoenen zijn we er volgens mij in geslaagd om iets meer een draagvlak te creëren voor gedetineerden en hun soms precaire achtergrond, we zijn blij dat we dat werk mogen verderzetten. Het is een weinig populaire doelgroep waarin we als maatschappij niet willen investeren, terwijl onderzoek net uitwijst dat gedetineerden minder recidiveren als ze goed worden opgevangen en opgevolgd. Het voelt tegen de menselijke natuur om voor de ‘slechteriken’ te zorgen, maar het helpt niet om weg te kijken.
Jullie bezochten enkele gevangenissen die nog niet aan bod kwamen, waaronder het overvolle arresthuis in de Antwerpse Begijnenstraat.
Uytterhoeven: Dat was confronterend voor het hele team. Zelf ben ik slechts een paar keer mee naar de Begijnenstraat geweest. De eindredactie van het programma heb ik voor dit seizoen doorgegeven aan mijn collega Marleen Wetzelaer, omdat ik tegelijkertijd bezig was met Het proces dat niemand wou. Door de overbevolking komt het er geregeld tot een kookpunt, ook al proberen directie, personeel en gedetineerden om er samen iets leefbaars van te maken. Het drukte ons als makers opnieuw met de neus op de feiten. Er moet beter worden nagedacht over opsluiting. We duwen mensen nu soms net méér opnieuw in de criminaliteit omdat ze niet de nodige ondersteuning kunnen krijgen, ondanks het harde werk van het personeel.
Minister Van Justitie Vincent Van Quickenborne prees hoe de reeks de inzet van alle medewerkers toonde. Voelt dat wrang als je ziet dat de middelen tekortschieten?
Uytterhoeven: Politieke uitspraken doe ik liever niet. Je voelt de welwillendheid, maar de publieke opinie zit tegen. Hopelijk kunnen wij daarin een beetje helpen. Wat me zelf in dit nieuwe seizoen bijvoorbeeld heel erg geraakt heeft, was het verhaal van een man die zijn tijd uitzat voor moord. Hoewel hij in het begin niet verder raakte dan zelfmedelijden, heeft hij de voorbije jaren heel erg aan zichzelf gewerkt en via nieuwe inzichten zijn straf aanvaard. Die blik in zijn hoofd toont opnieuw dat mensen meer zijn dan de fouten die ze hebben gemaakt.
Kijken de gevangenen eigenlijk zelf naar de reeks?
Uytterhoeven: Het wordt druk bekeken, ja. Ze zijn blij met de realistische inslag, ook al loopt het soms mis. Die erkenning van hen helpt ons zeker om hun verhalen te vertellen.
Naar welke programma’s van dit najaar kijk je zelf uit?
Uytterhoeven: Misschien telt het niet omdat ik eraan heb meegewerkt als interviewer, maar ik ben heel erg benieuwd naar het nieuwe seizoen van Hotel Römantiek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
