‘Ik heb het zo gehad met die compromissenpolitiek in dit land’

Consumentenzaken. Dat zijn de zaken met betrekking tot de consument. Met andere woorden: zakelijkheden inzake het consumeren van bepaalde zaken. Ik probeer mijn taal zo serieus mogelijk te maken, want het is een heel serieuze kwestie. Daarom houden de Europese en federale overheid er zich ook volop mee bezig.

Eigenlijk omvat ‘consumentenzaken’ bijna alles. We consumeren voortdurend, moeten gaan werken om dat te kunnen doen en als een bepaald product – ik zeg maar wat geks: gas of stookolie – heel duur wordt, dan is de impact soms enorm. Je kan wel filosofisch verlangen naar een vrij en dieper gevoel van geluk, maar als je het einde van de maand niet haalt – en ik ben daar geweest – dan is dat allemaal heel relatief. Of net niet: dan is het heel ver weg.

Wat heb je vooral nodig om je consumenten goed te beschermen? Macht. Om een monopolie open te breken, ons privéleven terug uit de kleverige handen van het internet te trekken en om niet uitgemolken te worden door telecombedrijven of andere cashfabrieken.

Wat heeft België amper? Och zeg, hoe grappig is dat? Macht! Kan je dat een klein land kwalijk nemen? Goh. Als je bnp laag is, je bevolkingsaantal verwaarloosbaar en je economie klein, dan heb je nu eenmaal niet zoveel macht. Maar! Maar. Het mankeert ons ook vaak aan kwaliteiten waar macht niks mee te maken heeft: doeltreffendheid en durf.

Ik heb het zo gehad met die compromissenpolitiek in dit land. Een compromis, dat is goed in een relatie. Jij blijft dinsdag thuis met de kinderen, dan ga ik potten bakken. En ik blijf donderdag thuis zodat jij met je vriendinnen kan gaan boksen. Weet je wat daar nog een woord voor is: goede afspraken maken. In België komt het echter vaak neer op slechte afspraken maken.

Ik snap dat soms echt niet. Hoe je een koude energiecrisis lang kan bikkelen over een oplossing, om dan met een slechte oplossing te komen die ingaat op het moment dat het buiten weer 20 graden is en de meeste mensen hun verwarming uitzetten.

En dat passeert best vlotjes de ogen van de journalistiek, hoor. Je maakt in Vlaanderen beter een onmogelijke politieke beslissing die geen enkele burger vooruithelpt dan een tv-programma, zoveel kan ik je wel verzekeren. Zijn die politieke journalisten deel van de slechte compromispolitiek? Is die compromispolitiek echt, of wordt dat in stand gehouden door zij die gebaat zijn bij slecht bestuur en ‘een land dat niet meer werkt’? Is het allemaal spielerei om te verhullen dat ze gewoon niet de macht hebben om er echt iets aan te doen, zoals bijvoorbeeld Frankrijk wel deed? Of zitten we gewoon met een provinciale ploeg die het talent mist om door te groeien?

Maar er is ook goed nieuws. Ik zie dat de Belgische specialisten consumentenzaken zich buigen over de benamingen van vegetarisch voedsel. De zogenaamde ‘vleesvervangers’. Mogen die vleesvervangers namen hebben als ‘gehacktbal’ want hoe weten we dan nog wat de echte gehaktbal is? Hallo? Iemand?! KAN IEMAND HIERMEE HELPEN AUB???

Maar dan weet je wel meteen: ze zijn bezig met de kern van de zaak. Ik zal intussen zo vrij zijn om de oplossing aan te reiken. Weet je hoe de originele gehaktbal eigenlijk heet? Koe. Lam. Varken. Weet je wat die arme beesten dringend nodig hebben? Een goede dienst consumentenzaken.