Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de afgelopen maanden. Nog net gestrikt vóór Italië voor haar de grenzen openzet: StuBru-presentator Michèle Cuvelier.
Vooraleer we achteromkijken: Michèle Cuvelier gaat op reis en neemt mee…?
Michèle Cuvelier: (lacht) Hoe dan ook íéts, maar ik weet nog niet wat. Ik lees heel graag, maar doe het veel te weinig, wat niet alleen schaamtelijk is omdat ik woordkunst heb gestudeerd. Maar op vakantie maak ik dat enigszins goed. Zo meteen ga ik naar de winkel, ik zie wel wat er ligt. Mijn voorkeur gaat uit naar copieuze boeken – vorig jaar had ik in Frankrijk 1Q84 van Haruki Murakami mee. Nu, ik heb in de afgelopen maanden wel één supergoed boek gelezen: The World According to Garp van John Irving. Ik heb dat verórberd en zelfs geweend, wat zeldzaam is. Irving had me echt bij mijn kraag. Weet je, ik kick op vakniveau. Als ik de mechanismen achter een verhaal kan doorzien én ook nog eens een traan voel lopen, mag er een strik rond: meesterwerk!
Dit had gerust een puur Netflix-gesprek kunnen worden, had je gezegd. Avanti dan.
Cuvelier: Sowieso heb ik alle bingewatchdingen gezien waarover getoeterd en geblazen wordt: The Crown, Fargo, Stranger Things… Wat ik ook tof vond, was Dark, die Duitse serie. Een chaotisch scenario, maar ik hou wel van moeilijke verhalen. Misschien als tegenwicht voor de pubertrash die ik óók soms bekijk, waarin een duistere killer rondloopt die gewoon een mooi tienermeisje blijkt te zijn. (lacht) Bij Dark is niets duidelijk, en dan is ook de link met Irving gelegd. Als kijker, lezer of luisteraar word ik graag in het ongewisse gelaten. Misschien zal het tweede seizoen de losse eindjes inventief aan elkaar knopen. En dan is er ook nog dat exotische Duits!
Naamvallen, dat zijn nog eens breinbrekers.
Cuvelier: Breinbreker: misschien is dat wel het woord voor die serie. Zo’n licht scifigegeven waarbij een realiteit wordt ontwricht, voor mij is dat een welkom hapje. Maar ik kijk ook graag naar docu’s. Zoals Hip-hop Evolution, over het ontstaan en de ontwikkeling ervan. Ik ben geboren in 1992, dus daar heb ik zo goed als niets van meegekregen. Sowieso weet een mens nooit genoeg. Zeker als je, zoals ik, met Zender een echt muziekprogramma presenteert. Bovendien is hiphop vandaag een van de boeiendste en felst boomende genres. Voor mij was dit de perfecte docu: heel leerrijk, met veel verhalen en getuigenissen.
Had je tot slot eveneens graag in de kijker gezet: de podcast Bob.
Cuvelier: Gemaakt door Audiocollectief Schik. Magistraal. Ik luister al jaren voornamelijk naar Engelstalige podcasts, en dit is voor mij de eerste die in het Nederlands tot op dat niveau reikt. Zijnde: verhalen van de bovenste plank vertellen. Bob gaat over een oud vrouwtje met dementie, Elisa, en haar jeugdvlam Bob, over wie ze op een dag plots begint te praten. De drie meiden van Schik gaan naar hem op zoek, sprokkelen verhalen, werpen lijntjes uit, houden de spanning hoog. Heel vakkundig gedaan, ik zou willen dat ik het kon!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
