Game Of Thrones is uitgespeeld: ‘Heb ik hier acht jaar lang naar toegeleefd?’

Zes weken lang keek onze redacteur met stijgende ontzetting naar het laatste seizoen van Game Of Thrones. Opgelet: dit artikel bevat spoilers. Maar ach, wat maakt dàt nog uit?

De liefde doet gekke dingen met mensen. Een tienjarig kind uit een toren duwen. De kersverse bruidegom van je kleindochter vergiftigen. Het levensverhaal neerpennen van de onenightstand die je verliet om terug te gaan naar zijn Grote Liefde. Zijn zus, overigens.

Ikzelf ben meer een man van de, euhm, bescheiden gebaren.

Na lang aandringen van mijn lief besloot ik namelijk zo’n klein jaar geleden Game Of Thrones een kans te geven. De bekende reeks had ik tot dan zonder enige vorm van gefundeerde argumentatie genegeerd en geklasseerd. Er kwamen tenslotte draken in. En ik was niet langer elf jaar. Aangezien mijn vriend zo enthousiast was over de fantasysaga liet ik me met lichte tegenzin toch overhalen om de eerste aflevering te bekijken. Uiteindelijk verslonden we de eerste zeven seizoenen in nog geen vier maanden tijd.

Toen het achtste seizoen halverwege april van start ging, hield ik dan ook zes weken lang mijn agenda gegijzeld op maandagavond. Elke week werden vrienden op audiëntie gevraagd om samen te kijken naar de ontknoping van onze geliefkoosde serie. En elke aflevering werd het ons pijnlijk duidelijker dat we niet het einde zouden krijgen dat we als fans dachten te verdienen.

‘Heb ik hier acht jaar lang naar toegeleefd?’, zucht een vriendin terwijl de aftiteling op het televisiescherm danst. ‘Weet je hoe het voelt? Alsof ik het einde heb gedroomd, maar elk moment wakker ga worden en besef dat het verhaal niet zo stopt.’ HBO-vazal Telenet probeerde die ervaring in een persbericht te definiëren als het Post-Series Dip – ‘het gevoel van leegte en verdriet waar je mee kan kampen na het einde van je favoriete serie’ – en sleurde er voorwaar psychiater Dirk De Wachter bij om te duiden waarom we de teleurstelling voelen die we voelen. De kijker zou een rouwproces doorlopen omdat hij na de finale in een zwart gat valt.

Alleen was dat niet het probleem, Dirk.

Na zeven seizoenen vol onverwachte plotwendingen en diepgravende karakteropbouw bij de vele personages die de reeks rijk is, leken de makers bij het produceren van het achtste seizoen alle grip op hun figuren kwijt te zijn. Waar ze vroeger de tijd namen om kijkers duidelijk te maken waarom een personage een beslissing maakt, was er nu zelden ruimte voor een breder kader. Enkel de plotwendingen leken nog van tel. Zo stak doorwinterde manipulator Lord Varys niet onder stoelen of banken dat hij liever Jon Snow op de troon zag en tekende hij zo zijn eigen doodsvonnis. Daenerys Targaryen transformeerde dan weer in twee afleveringen tijd van een gerespecteerd verzetsstrijdster tot een gekkin die haar hand niet omdraait voor een genocide.

‘”Het zat in haar genen, kijk maar naar haar vader.” Fuck off. Meest gemakkelijke truc uit een middelmatig Hollywoodscriptboek’, was maar een van de galfluimen die na een van de afleveringen in onze groepschat uit elkaar spatten. Diezelfde onvrede heerste blijkbaar niet enkel in mijn vriendengroep. Al na de vierde aflevering startte een rouwende fan een online petitie om een remake te eisen van het in zijn ogen geflopte seizoen. ‘David Benioff en D.B. Weiss hebben bewezen dat ze incompetente schrijvers zijn als ze geen bronmateriaal hebben om op terug te vallen’, valt hij de scenaristen aan. ‘Deze reeks verdient een definitief seizoen dat steekhoudt.’ Meer dan 1,3 miljoen misnoegde fans onderschreven ondertussen zijn standpunt. Valar Morghulis.

Het houdt immers geen steek dat vrijwel alle hoofdpersonages het dodenleger van de Night King overleefden. Het houdt geen steek dat alle aristocraten van Westeros het geen probleem vinden dat Sansa Stark zichzelf eigenhandig tot koningin kroont terwijl zij wel voor een nieuwe koning moeten buigen. En het houdt geen steek dat uitgerekend Bran ’the Broken’ als nieuwe leider van de zeven, pardon, zes koninkrijken eindigt. De kreupele tiener doet al een heel seizoen niet anders dan… ja, niet veel eigenlijk. Wanneer een kerel die tot zijn twaalfde borstvoeding kreeg niet het meest eigenaardige gegeven is bij een dergelijke topvergadering, weet je eigenlijk al dat er iets niet pluis is. Zeker als die gezien de omstandigheden er verdomd goed uitziet.

Toegegeven, het is een haast onmogelijke taak om alle fans tevreden te stellen met een einde van een iconische reeks als Game Of Thrones. Misschien hadden de makers het beter gedaan als ze wat meer (scherm)tijd hadden? Het is namelijk allesbehalve verwonderlijk dat het op enkele jaren tijd niet lukt om te evenaren aan verhaallijnen waar George R.R. Martin, de auteur van de boeken waarop de reeks gebaseerd werd, al sinds de jaren zeventig aan sleutelt.

Misschien moet ik dan toch maar eens de boeken in huis halen en hopen op een meer bevredigende afsluiter van deze verbluffende krachttoer. Van Martins inzichten in het reilen en zeilen van Westeros bleken de screenwriters van Game Of Thrones immers net niet genoeg pap gegeten te hebben toen ze aan hun pièce de résistance begonnen.

Borstvoeding doet ook wonderen, naar het schijnt.