De tijd lijkt weinig vat te hebben op de Schotse band Texas. Zangeres Sharleen Spiteri staat nog altijd op het podium met dezelfde looks, dezelfde attitude en vooral: nog altijd het schattigste accent in de popmuziek als vijftien jaar geleden.
.
Nee, dan is Texas die vijftien jaar een stuk frisser doorgekomen. Wat haar voorgangster niet klaarspeelde, deed Sharleen Spiteri moeiteloos: je meesleuren naar de late nineties en je doen beseffen dat die tijd nog lang zo slecht niet was. In 1999 en 2000 stond Texas hier op het podium van de reguliere Rock Werchter, maar de tijd lijkt weinig vat te hebben op de Schotse band. Spiteri staat nog altijd op het podium met dezelfde looks, dezelfde attitude en vooral: nog altijd het schattigste accent in de popmuziek.
‘When We Are Together’, ‘Once In A Lifetime’ en ‘I Don’t Want A Lover’ (in een soort van snelle countryversie) waren het soort jolig vertier waarop de wei duidelijk aan het wachten was, ‘In Demand’ waaide als een melancholische bries tussen de blote bovenlijven. En ach, het op en neer huppelen bij ‘Summer Sun’ en het vertederd in elkaars ogen kijken bij ‘Say What You Want’, echte rock ’n roll was het allemaal niet. Maar het werkte wel perfect. Als TW Classic staat voor het nostalgisch meebrullen van hits uit de tijd dat je je nog geen zorgen hoefde te maken over schuldsaldoverzekeringen, puberende zonen en dochters of een kalend achterhoofd, dan was Texas perfect gecast.
Toon Heylen
