Lady Linn @ ABBox: Hoogwaardig entertainment

Alweer een première in de AB: Lady Linn kwam er haar derde langspeler voorstellen. Op ‘High’ moet de swingjazz van weleer plaats ruimen voor elektropop, soul en disco. Goed voor een avondje hoogwaardig entertainment.

DA GIG: Lady Linn & the Magnificent Seven in ABBox, Brussel op 13/2.

IN EEN ZIN: Lady Linn en haar begeleiders gaven een show die grotendeels uitblonk in muzikaliteit en vakmanschap en hielden de routine af door de nummers regelmatig in verrassende arrangementen te verpakken.

HOOGTEPUNTEN: ‘That’s Alright’, ‘High’, ‘Drive’, ‘Sassy’, ‘I Don’t Wanna Dance’.

DIEPTEPUNTEN: ‘The Beat’, dat iets teveel naar variété neigde.

BESTE QUOTE van Lien De Greef: “Onze nieuwe nummers zijn een beetje dansbaarder dan vroeger. Dus: dans maar.”

Alweer een première in de AB: Lady Linn kwam er haar derde langspeler voorstellen. Op ‘High’, dit keer zonder The Magnificent Seven, moet de swingjazz van weleer plaats ruimen voor elektropop, soul en disco. Maar tijdens de nieuwe liveshow was de groep gelukkig wél van de partij.

De Gentse Lien De Greef brak enkele jaren geleden in Vlaanderen door met ‘Here We Go Again’, een in retrosferen gedrenkte, swingende plaat die binnen de kortste keren in goud veranderde. Maar liever dan zich vast te klampen aan een routineuze succesformule, koos de zangeres op haar nieuwe plaat voor een meer eigentijdse aanpak. Daarin werd ze gesteund door de Franse producer Renaud Letang (zie ook: Leslie Feist en Jane Birkin), die haar liedjes van een synthetische verpakking voorzag. Voor wie Lady Linn al langer in het vizier had, was dit overigens geen al te radicale ommezwaai. In zekere zin was het zelfs een terugkeer naar danceroots en een verwijzing naar vroegere allianties met Bolchi, Skeemz, FCL en Red D.

Bij Lady Linn hoef je niet te vrezen voor zwaarwichtige statements over de menselijke conditie. De toeschouwers waren naar Brussel afgezakt voor een zorgeloos avondje uit en kregen muziek geserveerd die bij momenten heupen en middenrif masseerde. Af en toe vertoonde een liedje wel eens tekenen van tristesse, maar al bij al overheersten de positieve vibes. Lien De Greef is niet alleen een prima zangeres, ze is er bovendien eentje van het goedlachse type, dat onmogelijk kan verbergen met hoeveel plezier ze op het podium staat. Uiteraard stond het concert haast volledig in het teken van de nieuwe plaat. Tegelijk werden de fans echter getrakteerd op een handvol oudere hits uit ‘Here We Go Again’ en ‘No Goodbye At All’.

Niet afgeborsteld

Vrij snel kwamen we tot de vaststelling dat sommige van de nieuwe nummers al een fikse facelift hadden ondergaan. Dat had alles te maken met de aanwezigheid van The Magnificent Seven, Lady Linns zevenkoppige begeleidingsgroep, die bewees dat ze, qua veelzijdigheid en souplesse, van niemand lessen hoefde te krijgen. Hoewel de muzikanten keurig in het pak zaten, klonk hun spel verre van afgeborsteld. Zo kwam gitarist Kas Longman in ‘Remember’ opvallend grofkorrelig en bluesy uit dehoek.

Tijdens de intro van het wiegende ‘Regret’ kwam een drie man sterke blazerssectie het podium opgewandeld. Die zou de hele avond lang prominent in de nummers figureren en dat deed ze niet enkel al toeterend maar ook al zingend. Het trio ontpopte zich namelijk als een voortreffelijk achtergrondkoortje. ‘Drive’ steunde op een catchy gitaarriff en aanstekelijke rhythm & bueslicks, ‘Back’ diende zich aan als luchtige pop en met het oog op de soulballad ‘Never’ verschanste de zangeres zich achter de piano. Het fluks voorbijhuppelende, met lichte funk besprenkelde ‘Sassy’ hield, zoals de titel al aangaf, het midden tussen verleidelijk en brutaal. We konden ons niet van de indruk ontdoen dat iemand als Beyoncé wellicht méér uit deze song zou hebben gehaald, maar een potentiële hit is het zeker.

Qua trefzekerheid viel er op de oudere nummers weinig af te dingen. ‘That’s Alright’, waarin de kopers de sfeer van een film noir opriepen, dreef op een vingerknippend ritme, terwijl Lady Linns stem afwisselend deed denken aan Shirley Bassey en Peggy Lee. In ‘Little Bird’ hoorden we dan weer echo’s uit het werk van Dionne Warwick en Dusty Springfield. Intussen gunde de zangeres ook haar muzikanten elk om de beurt een plekje in de schijnwerpers. Er werd niet gekeken op een solootje meer of minder, maar ontsporen deed het nooit: de noden van de songs werden gelukkig nooit uit het oog verloren.

Variété

Zaten er dan geen zwakke momenten in de set? Toch wel: de single ‘The Beat’ viel iets te licht uit, werd minder overtuigend gezongen en helde, althans live, vervaarlijk over naar variété, al werd hij in extremis van de ondergang gered door het koortje en een sfeerrijke slidegitaar. Het met dwarsfluit versierde ‘Build Up’, neigde net iets teveel naar Braziliaanse easy listening, maar hield ons wakker dank zij de drumsolo, waarbij zelfs de bassist er flink op los mepte en de blazers bewezen dat ze ook met percussietuigen overweg konden. ‘High’, de soulvolle afsluiter, viel bij de toeschouwers duidelijk wél in goede aarde en mag, wat ons betreft, dagelijks een plekje op de radio krijgen.

“Zoals altijd, hebben we nog enkele bissen in petto”, sprak Lady Linn olijk. En jawel, tijdens ‘A Love Affair’ waanden we ons zowaar in een nachtclub in Vegas. De onvermijdelijke cover van Eddy Grants ‘I Don’t Wanna Dance’, waarin Linn de zangeres enkel werd begeleid door bas, sax en wat ingehouden geborstel van de drummer, werd door de aanwezigen uit volle borst meegezongen. Met de door een sobere piano ondersteunde torch song ‘Feeling Me’ trok Lady Linn uiteindelijk een sierlijke streep onder haar set.

Voor wie er nog aan mocht twijfelen: het was een zeer aardige show die zowel in vocaal als muzikaal opzicht goed in elkaar zat en uitblonk in vakmanschap. Nog niet alle nummers klonken even overtuigend, maar dat euvel zal, na enkele optredens, vermoedelijk snel verholpen zijn. Een avondje hoogwaardig entertainment dus, van een dame die nog méér kan dan ze tot dusver heeft laten horen. Maar Lady Linn is nog maar 32: ze heeft dus nog alle tijd.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Remember / Regret / Drive / That’s Alright / Little Bird / Never / The Beat / Build Up / Back / Sassy / Cry Baby / High // A Love Affair / I Don’t Wanna Dance / Feeling Me

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content