Cigarettes After Sex in Koninklijk Circus: hoelang duurt het voor schoonheid saai wordt?
Hoe lang duurt het vóór schoonheid saai wordt? Nu Cigarettes After Sex met Cry net een weinig verrassende tweede langspeler uit hebben en ook op het podium precies hetzelfde deden als tijdens hun vorige passages, is die vraag meer dan ooit aan de orde.
HET CONCERT: Cigarettes After Sex in Koninklijk Circus, Brussel op 7/11.
IN EEN ZIN: Greg Gonzalez en zijn maats deelden weinig nieuwe prikkels uit en slaagden er op het podium niet echt in een concertervaring te creëren die bij hun platen een meerwaarde bood.
HOOGTEPUNTEN: Crush, Sunsetz, Affection, Nothing’s Gonna Hurt You Baby, K., Heavenly, Dreaming of you…
DIEPTEPUNTEN: geen.
QUOTE: Gonzalez herhaalde tot drie keer toe de gebruikelijke gemeenplaatsen: ‘We love you Belgium. Thank you for being with us’.
Het is ons niet bekend of Cigarettes After Sex wordt gesponsord door de tabaksindustrie, maar we kennen wél heel wat slaapkamers waar een strikt rookverbod heerst. Hoe dan ook, de groep uit El Paso, Texas, die tegenwoordig vanuit Brooklyn opereert, wist ons enkele jaren geleden aangenaam te verrassen met haar atmosferische, naar ambient neigende droompop. Centraal in het geluid van het gezelschap stonden de mijmerende, androgyne stem van Greg Gonzalez, diens in reverb gedrenkte gitaar en de ijle synth van Phillip Tubbs.
De intieme fluistersongs van de Cigarettes waren verpakt in fraaie, transparante melodieën die je minstens tien keer moest horen voor ze zich in je geheugen wisten vast te klauwen. Maar zodra je als luisteraar overstag ging voor hun meditatieve sfeer, was je er ook echt van doordrongen. Net zoals de nummers van Beach House en Mazzy Star bleven de nummers uit de koker van Gonzalez je tot diep in je slaap achtervolgen. De man creëerde een geheel eigen geluidsuniversum en zelfs wanneer zijn band zich waagde aan nummers van de REO Speedwagon (Keep On Loving You) of het countryduo Brooks & Dunn (Neon Moon) vielen die tussen zijn eigen schrijfsels geen moment uit de toon. Met de Cigs leverde hij de perfecte soundtrack bij een grijze regendag.
Iets soortgelijks doet hij op het pas verschenen Cry. Alleen biedt de plaat meer van hetzelfde. Iedere track beantwoordt precies aan de stilistische parameters die Greg Gonzalez al in 2012, ten tijde van de ep I, had vastgelegd. De op zich mooie liedjes twijfelen tussen traag, trager en traagst, de arrangementen zijn onderling verwisselbaar en de minimalistische beats baden nog altijd in echo, zodat het je, tijdens het luisteren, steeds meer moeite kost een geeuw te onderdrukken.
Libidineuze wiegeliedjes
In een poging het monster van de eenvormigheid te bekampen, lieten Cigarettes After Sex hun muziek, in een uitverkocht Koninklijk Circus, als vanouds begeleiden door grofkorrelige zwart-wit beelden. Daarbij vielen vooral de veelvuldige close-ups van mooie vrouwen op. De groep grossiert per slot van rekening in libidineuze wiegeliedjes, die het meeste effect sorteren wanneer ze gehuld gaan in een waas van mysterie. Gonzalez is al jaren in de ban van het werk van de Franse cineast Eric Rohmer en beschouwt zijn nieuwe plaat derhalve als een film, waarbij de plot zich song na song verder ontvouwt.
Uit Cry, opgenomen in een landhuis op het eiland Mallorca, hoorden we in Brussel slechts vier nummers. Maar eigenlijk viel dat nauwelijks op, want van evolutie of variatie was nergens sprake. Nieuwe prikkels deelde Cigarettes After Sex niet uit. Er werd netjes binnen de lijntjes gekleurd, zodat de zacht smeulende songs nooit tot ontbranding kwamen. Jammer, want fijnmazige, zorgvuldig geconstrueerde miniatuurtjes als Crush, Sunsetz of Touch, waarin je af en toe verwijzingen naar het sixtieswerk van Phil Spector kon horen, waren open genoeg om andere benaderingen toe te laten.
Gonzalez’ natuurlijke habitat is die tussen sensualiteit en euforie, maar zijn teksten leunen dezer dagen toch nauwer aan bij lust en geilheid dan bij passie en romantiek. Ze zijn misschien openhartig bedoeld, maar doen vaak een beetje puberaal en pornografisch aan. ‘Falling in my lap, you were so thirsty‘, klonk het in Kiss It Off Me. ‘You beg for it in the morning again, before you go to the gym‘. Werkelijkheid of wishful thinking? Je kon je alvast niet van de indruk ontdoen dat het al of niet imaginaire gestoei tussen de lakens, in de nummers uit Cry, uitsluitend diende om een onpeilbare leegte te vullen.
Statisch
Was het enthousiasme van de fans in Brussel dan helemaal ongegrond? Neen, want dankzij de glasheldere akoestiek in het Koninklijk Circus knaagden vertrouwde huiskamerhits als Affection, K., Heavenly en Apocalypse wel degelijk aan je gemoed. In Nothing’s Gonna Hurt You Baby was zelfs bijna sprake van een groove. Alleen was de ‘performance’ van Cigarettes After Sex een statische bedoening: de muzikanten hebben de uitstraling van een goudvis en als je je ogen sloot, besefte je dat je net zo goed thuis de platen nog eens had kunnen opzetten.
Live bleek eens te meer dat de muziek van de Cigs geen enkele meerwaarde te bieden had. Of hoe de toeschouwer werd afgescheept met een concertervaring die er eigenlijk geen was, ook omdat ze amper 65 minuten duurde. Alleen tijdens Dreaming of You, de laatste bis, klonk de baslijn iets geprononceerder en wees de gitaar heel even naar noisy shoegaze. Maar het was too little, too late. En jammer genoeg dreigt de herhaling ook nog eens de magie van het vroegere werk voorgoed te devalueren. Wat enkele jaren geleden nog overweldigde, is vandaag een procedé geworden. Als Gonzalez en zijn maats er niet in slagen zich in de nabije toekomst verder te ontwikkelen en nieuwe inspiratie op te doen, blijven van Cigarettes After Sex binnenkort alleen nog wat vieze peuken in een asbak over.
DE SETLIST: Opera House / Crush / Kiss It Off Me / Sweet / Sunsetz / Falling In Love / Affection / Keep On Loving You / Nothings’s Gonna Hurt You Baby / Touch / K. / Heavenly / Apocalypse // Young and Dumb / Dreaming Of You.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier