De grote Univers-tent bleek meer dan één maatje te klein voor het uitbundige feestje waarmee Couleur Café, na drie dagen, zou worden afgerond. Want vergis je niet: het Portugese Buraka Sound System is ook bij ons razend populair. De groep deed dan ook het licht uit met een wervelend spektakel.
Voor alle duidelijkheid: wie op zoek was naar subtiliteit, was bij het sound system uit Lissabon aan het verkeerde adres. De elektronische dansmuziek van Buraka Som Sistema steunde nu eenmaal op minimalistische synthlijnen en rudimentaire technobeats, gekoppeld aan Afrikaanse genres zoals zouk en, vooral, kuduro, een overweldigende muziek- en dansstijl uit Angola die vaak wordt beschouwd als een antwoord op de Braziliaanse favela Funk. Buraka Som Sistema, een collectief van DJ’s, producers, MC’s en een zangeres, doet trouwens ook denken aan de rauwe, primitieve sambabands die de hoofdrol spelen tijdens het Braziliaanse carnaval. Een geluid dus dat louter aan het lijf appelleert.
Van melodieën is bij Buraka nauwelijks sprake. Bij de Portugezen staat alles in het teken van repetitieve beats en gescandeerde kreten. Zelfs de zangpartijen hebben meestal een percussief karakter. Het hoeft dus niet te verbazen dat de groep in het verleden al heeft samengewerkt met M.I.A., een dame die aan manische energie en striemende raps nooit gebrek heeft gehad.
Op het podium gaven de MC’s en zangeres Blaya -ze speelde een gastrolletje op de tweede langspeler van Magnus- zich over aan het soort volksmennerij waar we het altijd een beetje koud van krijgen. Massa’s die gewillig ieder bevel, van ‘get down’ tot ‘put your hands up’, gehoorzamen, bezorgen ons telkens weer bangelijke visioenen van militaire junta’s en onderdrukkende dictaturen. Maar goed, dat zal wel aan ons liggen.
De humor van Buraka Som Sistema was ook al niet om over naar huis te schrijven. “Wisten jullie dat de uitvinder van de kuduro een fucking Belg is? Jullie kunnen nooit raden wie. Jean. Claude. Van. Damme!” Dergelijke wetenswaardigheden deden het glazuur spontaan van onze tanden springen, maar het publiek liet zich maar al te graag opzwepen door die gekke Portugezen.
Zelf kregen we stilaan het gevoel dat het nu wel welletjes was geweest. Thuis wachtte namelijjk een bedstee die we de voorbije nachten een beetje hadden verwaarloosd. En reken maar dat het een blij weerzien werd.
Dit was Couleur Café 2015. Over and out.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier