Recensie: ahab @ Dranouter
De festivalbrochure vergelijkt ahab met ‘Crosby, Stills, Nash and Young’. Zo ver zouden we niet gaan, eerder Passenger (‘let her go’) in vijfvoud.
WIE? Vijf Britten, vier gitaren en een drumstel.
WAT? Toegankelijke, opgewekte americana-country.
WAAR & WANNEER? Palace, 22u45.
De band ahab zonder hoofdletter, niet te verwarren met Ahab (een Duitse metalband), was in de Palace-tent een leuke afsluiter van de eerste festivaldag. Geen baanbrekende muziek of originele arrangementen, maar gewoon goed gedaan.
De festivalbrochure vergelijkt ahab met ‘Crosby, Stills, Nash and Young’. Zo ver zouden we niet gaan, eerder Passenger (‘let her go’) in vijfvoud. Niemand van ahab heeft dezelfde, unieke stem als Mike Rosenberg, maar samen klinken hun stemmen wel mooi.
Het is een opeenvolging van melodieuze folkpopliedjes waarbij ze soms helemaal opgaan in hun enthousiasme. Zelfs een bende lawaaimakers op de eerste rij brengt hen niet van hun stuk. Ze spelen er lachend omheen. De song ‘gimme a smile’ was een klein hoogtepunt tijdens de voor de rest eerder vlakke set. Een potentieel radiohitje met catchy refrein. (AB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier