‘Nog minstens 36 jaar rock-‘n-roll in Leuven’ (Mike Naert, Het Depot)
Op 16 november opent Het Depot opnieuw zijn deuren in Leuven. Een grotere zaal, dat betekent grotere namen. “Calexico, Happy Mondays, Jools Holland… ik denk dat onze naam snel gemaakt zal zijn”, zegt Mike Naert, boegbeeld van het Leuvense muziekcentrum.
Na anderhalf jaar renovatiewerken opent Het Depot opnieuw zijn deuren op het Leuvense Martelarenplein. Mike Naert, boegbeeld van Het Depot, zit glunderend aan tafel. Selah Sue komt de heropening van het muziekcentrum maar liefst vier (uitverkochte) avonden op een rij vieren, en op de kalender prijken al andere knappe namen zoals Calexico, Happy Mondays en Jools Holland.
Anderhalf jaar lang renoveren, een noodverblijf op een locatie elders in Leuven én je favoriete ploeg OHL die ondertussen ook nog een knappe reeks voetbalt met onder andere 4-1-winst tegen Club Brugge. Drukke en emotionele dagen?
Ja, eigenlijk is het niet te geloven, ik heb nog nooit zo hard gewerkt. De afgelopen maanden waren zenuwslopend, en ik heb het gevoel dat ik dit jaar een vierdubbele job achter de rug heb. Natuurlijk is dat uiteindelijk allemaal oké wanneer je denkt aan het werk dat je aflevert. Toch helpt de voetbal af en toe wel eens om wat stoom af te laten. (lacht)
Na het vernieuwde STUK, de opening van Museum M, het ontstaan van het cultuuramalgaam 30CC en de komst van het jonge OPEK kunnen we Het Depot 2.0 beschouwen als het sluitstuk van een periode en tegelijk het beginpunt van een nieuw tijdperk voor de Leuvense cultuurbeleving?
Nu ja, het zou maar erg zijn mocht dit het einde betekenen van het verhaal… (lacht) Wij vormen met Het Depot, denk ik, inderdaad een sluitstuk, maar zeker ook een nieuw begin. Volgende week tekenen we het erfpacht, wat zoveel betekent als: nog minstens 36 jaar rock-‘n-roll in Leuven! Toch wel redelijk ongelofelijk. Met de nieuwe zaal zullen we volgens mij ook een nieuwe impuls kunnen geven aan de stad. We hebben veel steun gekregen van diverse overheden, nu is het aan ons om iets terug te doen.
Onze verschillende artists in residence, bijvoorbeeld, trachten we zoveel mogelijk te ondersteunen. We proberen een plek te creëren waar onze artiesten graag naartoe komen. Waar ze kunnen werken, en ook netwerken. Het fijne daaraan is dan ook dat het netwerk van Het Depot heel graag komt, ook wel omdat wij er voor zorgen dat ze hier graag blijven komen. (lacht) Veel muzikanten die in het Leuvense opereren, of zelfs in het Brusselse, Billie Kawende bijvoorbeeld, leren elkaar hier ook kennen.
Qua programmatie spelen we met de nieuwe zaal ook een categorie hoger. We hebben 200 man extra capaciteit, wat ons op een totaalcapaciteit van 850 man brengt. Dat betekent extra inkomsten, wat op zijn beurt dan weer betekent dat we grotere namen kunnen programmeren. Calexico, Happy Mondays, Jools Holland… staan al geprogrammeerd, artiesten die we voor de verbouwingen niet hadden kunnen strikken. Ik denk dat onze naam snel gemaakt zal zijn.
Toch ben je met Het Depot al lang geen onbekende meer. Het is geen geheim dat je je al jaren inzet voor het Leuvense muzieklandschap. Hoe is Het Depot eigenlijk ontstaan?
Wel, in de jaren ’90 kampte Leuven met verschillende problemen als het op muziek aankwam. Terwijl die jaren in de rest van Vlaanderen werden gekenmerkt door de opkomst van het clubcircuit – denk maar aan de Muziekodroom in Hasselt en de Nijdrop in Opwijk – sloten de zalen die tot dan hadden ingestaan voor de Leuvense muziekscène allemaal hun deuren of kregen een andere bestemming. Belgisch Congo ruimde plaats voor appartementen, de Lido is vandaag vooral gekend als fuif- en niet meer als concertzaal, de Manhattan werd een tv-studio… De Leuvense jeugd, die altijd een groot deel van onze bevolking heeft uitgemaakt, bleef in de kou staan. Daar besloot ik in 2003, samen met een paar andere enthousiastelingen, iets aan te veranderen.
Oorspronkelijk zouden we ons vestigen in het Openbaar Entrepot aan de Vaartkom, ook ‘het douanedepot’ genoemd, vandaar de naam ‘Het Depot’. Dat gebouw bleek echter nog een hele tijd niet vrij te komen. We moesten dus op zoek naar een andere plek. Nu is het Openbaar Entrepot beter bekend als het OPEK, en huizen er verschillende organisaties zoals Braakland en fABULEUS.
Uit Zaal Eden op het Martelarenplein vertrok in 2005 het Vlaamse Radio Orkest, die daar tot dan repeteerden. Met de hulp van onder andere burgemeester Louis Tobback – die altijd al verkondigde af te willen raken van het Ernest Claes-gehalte van Leuven – en toenmalig minister van Cultuur Bert Anciaux, lukte het ons uiteindelijk om Het Depot daar definitief te vestigen. De oorspronkelijke plannen waren om in 2008 te beginnen renoveren, dat is wat uitgelopen… Maar nu zitten we hier, met een droom van een zaal. Het is dus enorm uitkijken naar de opening volgende week.
Een nieuw Depot betekent ook afscheid nemen van een oud. Enkele herinneringen waarbij je op 16 november met nostalgisch gemoed een traan zal wegpinken?
Ik ben een emo-mens, he… (glimlacht) Toen ik voor het eerst de lege zaal voor mij zag tijdens de verbouwingen was het toch wel even slikken, en wanneer ik in de zomer de zon door de letters van onze nieuwe gevel zag schijnen had ik iets van, ‘wow, toch wel erg neig allemaal’.
Het is natuurlijk niet allemaal zomaar gekomen, we hebben met Het Depot enorm veel mensen zien passeren. Binnenkort vindt er zelfs de eerste Depot-trouw plaats: twee vrijwilligers die elkaar in Het Depot hebben leren kennen, stappen binnenkort in het huwelijksbootje, en hun trouwfeest zal plaatsvinden in Het Depot.
Allemaal samen de zaal sluiten in februari 2011 met de twee concerten van Triggerfinger was fenomenaal. Eén groot feest, en tegelijk heel dubbel door het nakende afscheid. Maar als je nu ziet wat we in de plaats hebben gekregen… Ja, het belooft nog een emotioneel weekje te worden. Maar whatever, dat is oké. It’s gonna be nice. (lacht) (RL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier