De gloednieuwe Vinyl Frontier Awards zetten de beste én mooiste vaderlandse platen van het afgelopen jaar in de bloemetjes. Oathbreaker, De Portables en Jan Swerts mogen namelijk een award voor Beste Artwork in ontvangst nemen.
JAN SWERTS – SCHADUWLAND
‘De scheiding, zijn overleden moeder, het onmetelijke verdriet: het zit allemaal in het artwork verwerkt’
‘Ik teken voor allerlei media, maar platenhoezen zijn mijn favoriete opdrachten’, zegt Stijn Felix. ‘Vroeger, als klein manneke, maakte ik vaak een omweg met mijn fiets om naar de etalages van platenwinkels te kunnen kijken. Ik was vooral gefascineerd door hoezen die een geheel eigen wereld oproepen, zoals Wish You Were Here van Pink Floyd.’
Voor Jan Swerts’ Schaduwland mocht je een wel heel bijzondere wereld oproepen: een geruïneerde.
STIJN FELIX: Pas na een tijdje begreep ik dat dat post-apocalyptische universum symbool stond voor een al even donkere periode in Jans leven. In de vervallen winkelstraat hangt een affiche waar een gezin op staat, maar de vader is eruit gescheurd. In de etalage staan twee paspoppen, waarvan de oude vrouw omvergevallen is. En de man op de voorgrond is een zombie geworden. De scheiding, zijn overleden moeder, het onmetelijke verdriet: het zit allemaal in het artwork verwerkt.
In de slaapkamer hangt ook een poster met daarop ‘Don’t open, dead inside’. Is dat een verwijzing naar The Walking Dead?
FELIX: Absoluut. Er zitten nog andere referenties naar horrorfilms en -games in, meestal op vraag van Jan. Maar we hebben er wel voor gekozen om het geheel melancholisch en mysterieus te houden, in plaats van gore. Zo viel het beeld perfect samen met de muziek.
DE PORTABLES – THE KILLING HORIZON
‘Klinkt nerdy, maar wij zien daar poëzie in’
Een gesprek met ontwerper Stijn Anseel over de hoes van de zevende Portables-plaat gaat al snel richting Albert Einsteins relativiteitstheorie, parallelle universa en Christopher Nolans Interstellar. ‘Niet dat ik al die wetenschappelijke dingen begrijp, hè. Maar dat is net het schone ervan. We waren met z’n allen geïntrigeerd door het tot de verbeelding sprekende en uitermate complexe begrip ‘the killing horizon‘. De band stapte zelfs naar UGent-professor Karel Van Acoleyen van de vakgroep Fysica en Sterrenkunde voor meer uitleg. We vertrokken van wat we er uiteindelijk van begrepen hadden en vulden de rest creatief in: De Portables in de muziek, ik in het ontwerp.’
Wat een héél kleurrijke hoes opleverde.
STIJN ANSEEL: In een vroegere versie waren de kleuren iets doffer en subtieler. Maar het ontwerp is net rechttoe rechtaan, dus de kleuren mochten dat ook zijn. De afbeelding van parallelle realiteiten als kleurrijke stroken heb ik van Interstellar. De achterkant van de hoes is dan weer gebaseerd op een schema dat we van professor Van Acoleyen hebben gekregen, waarop de assen ruimte en tijd elkaar kruisen. We hadden ook heel wat voorbeelden van optical art verzameld. Ja, op papier klinkt het nerdy, maar wij zien daar poëzie in.
Jij geeft grafische vormgeving op de Arteveldehogeschool. Gebruik je dan ooit een van jouw hoezen als voorbeeld?
ANSEEL: Ikzelf niet, maar een collega van mij wel. Hij had The Killing Horizon gekocht zonder te weten dat ik het artwork had gemaakt, met de bedoeling de hoes in een van zijn lessen te gebruiken. Hij was aangenaam verrast toen hij ontdekte wie de ontwerper was (lacht).
OATHBREAKER – RHEIA
‘De hoes moest wringen, zoals de muziek’
‘Hoop in de duisternis: dat contrast wilde ik in beeld brengen. Want de hoes moest wringen, net als de muziek.’ Aan het woord: fotograaf Jeroen Mylle, tevens verantwoordelijk voor de videoclips van Oathbreaker. En de persfoto’s. En de documentaire over hun Amerikaanse tournee. ‘Oathbreaker werkt binnen één albumcyclus steeds met hetzelfde team, zodat het totaalplaatje klopt. Daarom voelt het voor mij vreemd aan dat die Vinyl Frontier Award alleen voor het artwork bedoeld is. Wij zien dat niet als iets aparts.’
Hoe verliep die samenwerking?
JEROEN MYLLE: Vlot. Ik vóél hun muziek en daarom vertrouwt de band mij. Het is vaak ook heel intens. Vooral die tiendaagse trip naar Amerika, waar Oathbreaker al veel groter is, was speciaal. Die reis oversteeg werk en privé, dat was een ervaring voor het leven.
Waarom staat frontvrouw Caro Tanghe in de credits van het artwork?
MYLLE: Caro bepaalt in grote mate het visuele aspect van Oathbreker. Het was ook zij die kwam met het idee om iets met kaarsvet te doen. Omdat kaarsvet water afstoot, kun je dat als een zijden dekentje op een wateroppervlak leggen. Giet kaarsvet op de huid en je krijgt een tweede huid, als het ware. Vanuit die redenering beslisten we om Caro met een kraan in een kuip gevuld met water en hete was te takelen.
Het zijn uiteindelijk haar handen die op de hoes staan.
MYLLE: Samen met de handen van gitarist Gilles Demolder. Omdat Caro heel diep heeft gegraven voor deze plaat, heeft Gilles zich vaak over haar ontfermd. Het leek ons dan ook gepast om zijn beschermende hand bij de hare te voegen. Het was daarom het sterkste beeld van de hele reeks.
Lees ook:
- Dit zijn de winnaars van de eerste Vinyl Frontier Awards
- Warhaus, Brutus en Paper Hats winnen Vinyl Frontier Awards voor Beste Debuut
- Het Zesde Metaal, Melanie De Biasio en TaxiWars winnen Vinyl Frontier Awards voor Beste Album
- Evil Superstars, Alain Pierre en Jean Hoyoux winnen Vinyl Frontier Awards voor Beste Heruitgave
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
