In première: Momoyo probeert de zorgen weg te dansen tijdens een melancholische feestavond op ‘Mouth’

Stukje bij beetje bouwen de nummers van indiepopgroep Momoyo een volledig lichaam. Het nieuwste onderdeel heet Mouth en toont aan dat het niet altijd zo’n goede zaak is om de controle over dat lichaam te verliezen op de dansvloer.

‘Knaldrang’ is niet voor niets een van de meest afgezaagde woorden van de voorbije twee jaar. Na de pandemie had iedereen zin om zichzelf weer te verliezen op de dansvloer. Zo ook Jonas Bruyneel, bezieler van Momoyo. Op de nieuwe single Mouth beschrijft de groep exact dat gevoel.

Al komt dat in dit geval niet zonder keerzijde. ‘Het nummer gaat vooral over ouder worden. Merken dat veel dingen niet meer vanzelfsprekend zijn,’ vertelt Bruyneel. ‘Mouth beschrijft dat moment waarop je écht geen controle meer hebt over je gedrag. Als puber is het fantastisch om jezelf zo te verliezen. Later in je leven, wanneer je verantwoordelijkheden zich beginnen opstapelen, krijg je na zulke momenten echter meer problemen. Ironisch genoeg krijg je op dat punt in je leven ook net meer nood om jezelf eens te verliezen, en zo kom je in een moeilijke situatie.’

Vandaar ook de zin ‘we push it to the limit’, die in het refrein herhaald wordt. ‘Dat is een zin die veel bands in hun teksten verwerken. Vaak op een positieve manier, om aan te duiden hoe leuk het kan zijn om jezelf te verliezen. Bij ons wordt het net een knipoog naar de desastreuze effecten die zulk gedrag de dag erop kan hebben.’

Kleurloze dansvloer

Die melancholie van een holle feestavond wordt ook in de bijhorende videoclip uitgebeeld. De blauwe outfit van zangeres Frie Mechele is zowat het enige element van kleur. Voor de rest ogen de dansende mensen en feesttaferelen opvallend vaal. ‘Samen met Lena Nerinckx, die de video regisseerde, hebben we veel gepraat over hoe we dat gevoel uit konden beelden: staan dansen in een volle zaal, en je ondertussen toch volledig alleen voelen. Daarom is alles rond Frie is kleur- en betekenisloos. Het lukt maar niet om je problemen weg te dansen, het is allemaal maar schijn.’

Naarmate de clip vordert, wordt die eenzaamheid op de dansvloer steeds explicieter. Alle aanwezige danser beginnen een harnas van plaaster te vormen, waarna de persoon van vlees en bloed volledig verdwijnt en Mechele enkel door hole lichaamsdelen omringd wordt. Op het einde van de videoclip wordt de magie zelfs volledig doorprikt. Moederziel alleen blijft de zangeres tussen een hoop kille stellingen staan.

Lichaam van muziek

Mouth is de eerste single vanop Gaps in Time, het debuutalbum van Momoyo dat in september verschijnt. Het nummer sluit meteen goed aan bij het overkoepelende concept van de plaat. ‘Alle nummers gaan over letterlijke gaps in time, momenten waarop je de controle over jezelf verliest. Het album beschrijft hoe je een narratief rond je leven probeert te scheppen, maar daar altijd toch een beetje in faalt, waardoor er een soort leegte overblijft.’ In dit specifieke geval dus: een avondje uit waarin het je niet lukt om je zorgen achter te laten, integendeel.

Met songtiels als Breath, Sweat, Spit, Skin, Bones en nu Mouth is het voorlopig nog bescheiden oeuvre van Momoyo trouwens opvallend lichamelijk. ‘Al onze songtitels bestaand uit één woord en benoemen één deel van het lichaam. Het idee is om uiteindelijk uit alle muziek een fysiek lichaam te vormen. Veel van onze nummers gaan uiteindelijk ook over transformatie en de maakbaarheid van het lichaam. In de video voor Breath, waarbij we ook met Lena samenwerkten, werd dat veruitwendigd door middel van luchtbellen die op de huid ontstonden, hier dus in de vorm van die plaasterlichamen. Op die manier begint het lichaam telkens ook een eigen leven te leiden.’