In première: de metafysische schijnheiligheid van gitaarpopgroep Lip Service

Op de nieuwe single Humble me voert de Gentse groep een soort Casanova op die metafysische filosofie misbruikt om zijn foute gedrag goed te praten.

Als een boom valt in het bos en er is niemand in de buurt om het te horen, heeft die dan wel geluid gemaakt? Kan je wel zeker zijn dat iets bestaat als er niemand is om het waar te nemen? Als je iemand even niet ziet of hoort, kan je dan wel zeker zijn dat die van je houdt? Het zijn leuke, metafysische vragen waar je een filosofische caféavond kan volpraten.

In de foute handen kunnen die theoretische mijmeringen echter ook op een vileine manier gebruikt worden. Een voorbeeld daarvan is Humble me, de nieuwe single van de Gentse gitaarpopgroep Lip Service. ‘De inspiratie voor die tekst is gekomen toen ik op een huisfeest was en iemand me een verhaal vertelde over een koppel. Het meisje was in slaap gevallen, waarna de jongen met iemand anders is beginnen aanpappen,’ licht gitarist en zanger Kasper Cornelus toe.

‘Toen ik dat verhaal hoorde, begon ik achteraf na te denken over hoe die jongen als excuus kon gebruiken dat hij niet meer kon weten of zijn lief wel nog van hem hield, aangezien zij boven lag te slapen en geen bevestiging kon geven. Misschien als een flauw excuus, misschien vanuit zijn eigen onzekerheid. Het zal een beetje van de twee zijn, maar het gaat in ieder geval niet over een sympathiek personage.’

Schijnheilig

Vanuit dat opzicht heeft het nummer haast iets schijnheiligs. Waar de tekst beschrijft hoe een smeerlap metafysische onzin gebruikt om zijn overspel goed te praten, klinkt de muziek bedrieglijk vrolijk. ‘Het is een beetje de ultieme Casanovaredenering. Dat wilden we ook in muziek omzetten. Als je niet goed naar de tekst luistert, heb je inderdaad niet meteen door over wat voor persoon ik eigenlijk zing,’ bevestigt Cornelus.

Vandaar ook de titel Humble me, die niet enkel een leuk woordspelletje vormt met de terugkerende zin ‘Might as well have become a bumblebee’. Met die titel pretendeert het hoofdpersonage een zekere nederigheid, alsof hij gewoon een advocaat van de duivel speelt in plaats van drogredenen te gebruiken om zijn gedrag goed te praten.

Die schijnheiligheid speelt regelmatig een rol in de muziek van Lip Service. ‘Vaak speel ik wel met die ironische laag, waarbij ik weet dat ik over niet al te wholesome dingen zing. Al ligt het er meestal niet zo vingerdik op als in Humble me. In dat opzicht ben ik ook heel tevreden over dit nummer. Het zorgt voor een duidelijk en interessant contrast met de meer oprechte thema’s op de plaat.’

Frankensteinmonster

Ondanks dat Humble me, net als veel andere Lip Service-nummers, zich in veel excentrieke hoeken wringt, benadrukt Cornelus dat de groep in essentie popmuziek blijft maken. Zowel de twee ep’s die de groep al uitbracht als op het debuutalbum Funny face dat volgende jaar verschijnt en waar Humble me op zal staan. ‘Als band gaan we altijd op zoek naar manieren om onze gekheid en onvoorspelbaarheid behapbaar te maken. Geen popmuziek pur sang, maar toegankelijke nummers die het gevaar een beetje opzoeken. Natuurlijk ben ik niet de juiste persoon om te zeggen hoe goed dat gelukt is, maar we hebben alleszins een goed gevoel bij de plaat.’

In de videoclip voor Humble me wordt die gekheid vrij letterlijk uitgebeeld. Als een soort Frankensteinmonster wordt er een marionet gebouwd uit de verschillende ledematen van de groepsleden. ‘Het is echt de hele band in één persoon. De linkerhand is van mij en beeldt mijn gitaar uit, andere ledematen beelden dan bijvoorbeeld de basgitaar van Hannah of de toetsen van Mathijs uit. Eigenlijk is het een beetje geïnspireerd door de videoclip voor Daft Punks Around the world, met al die dansers die een instrument uitbeelden.’

Het resultaat heeft iets weg van een poppenkast. Geen toeval, volgens Cornelus. ‘Op het moment dat we over die video begonnen te brainstormen, had ik net Being John Malkovich gezien. Die film gaat ook over een hyperambitieuze poppenspeler, en zo is dat idee er al snel in geslopen. Eerst wilden we eigenlijk een echte pop maken en die met vijf mensen tegelijk bespelen. Daarvoor hebben we ook echt verenigingen van poppenspelers gecontacteerd. Uiteindelijk bleek dat idee toch moeilijker te realiseren dan verwacht, want uiteindelijk moet je dan ook zelf nog een pop in elkaar steken. (lacht)’

De ideale wereld

Gelukkig had Cornelus andere contacten die hem konden helpen bij het animeren van de video. Vroeger speelde hij namelijk en de huisband van De ideale wereld. In mei 2022, op het afscheidsfeestje van een toen net afgerond seizoen, besprak hij zijn ideeën met Cas Van Nieuwenhuyse, chef grafiek bij het programma.

‘Toen ik mijn idee aan Cas voorlegde is het allemaal heel snel gegaan. Sowieso heeft hij al een vrij energieke persoonlijkheid, en daarnaast is hij het sowieso al gewend om bij De ideale wereld met heel strakke deadlines te werken. Op een dag is hij naar ons repetitiekot gekomen en na twee uur filmen had hij al genoeg materiaal om de videoclip in elkaar te steken. (lacht) Hij heeft ook zijn eigen esthetiek er een beetje op los gelaten en in de achtergrond wat grappige dingen toegevoegd. Uiteindelijk paste dat ook heel goed bij de sfeer van onze muziek.’