Het koesterboek van Chantal Acda: ‘Ik lijk wel een beetje op Ronja, hé mama?’

One book to rule them all: bekende boekenvrienden vertellen over dat ene werk dat ze hen nooit mogen afpakken. Deze week: Chantal Acda.

Diep verontwaardigd is ze wanneer ik schoorvoetend toegeef dat ik Ronja de roversdochter niet ken. Alsof je geen volwaardig mens kunt zijn zonder het kinderboek van Astrid Lindgren minstens één keer in je leven gelezen te hebben. ‘Dat boek heeft een enorme impact op me gehad. Ik heb zelfs lang overwogen om mijn dochter Ronja te noemen.’ Uiteindelijk is het Lóa geworden, ‘een IJslandse naam’. Scandinavië zal in ons gesprek over Acda’s koesterboek nog vaker voorkomen. ‘Eigenlijk wil ik al mijn hele leven in IJsland wonen. Ik ben er al zo vaak geweest, in elk seizoen, in elke streek – niet alleen Reykjavik bezoeken dus, het oosten is ook wondermooi – maar ik droom ervan om er één keer een hele seizoenscyclus mee te maken. Dat land blijft aan me trekken. Van zodra ik er vertrek, heb ik alweer heimwee. Ik hou van de rauwheid, van de verstilling die me daar omhult, van de hechte manier waarop de IJslanders met de natuur omgaan. En het land heeft een bloeiende muziekscene, dus ja, waarom niet? Ik hoop dat het er ooit nog van komt, maar dat zal zeker wel.’

Heeft de Zweedse Lindgren Acda besmet met die hang naar het noorden? ‘Misschien wel. Ronja de roversdochter speelt zich af in een mythische streek, een onaardse plek. Eerst woont ze met haar vader, hoofd van een roversbende, in een burcht maar nadat ze bevriend raakt met Birk, een jongen van een concurrerende dievenstam, slaat ze op de vlucht en gaat het paar drie maanden in een berenhol in een bos wonen. Haar band met de natuur, met haar paarden vooral, sprak me enorm aan maar ook de symbiotische vriendschap die ze met Birk sluit. Ze noemt hem zelfs broer, tot woede van beider ouders, natuurlijk. Ik merk dat ik daar zelf ook naar verlang, naar een bijna verstikkende vriendschapsrelatie waarin je elkaar door en door kent. Tegelijk hou ik van Ronja’s vluchtidee: gewoon drie maanden alleen in een woud gaan wonen, stil worden. Deze zomer cureer ik een dag op Jazz Middelheim. Ik speel onder meer een set met Bill Frisell maar ook met Shahzad Ismaily, die eerder samenwerkte met Lou Reed en Tom Waits. Ook hij verdwijnt soms gewoon van de planeet om dan onverwacht weer op te duiken.

‘Ronja is ook zo verdomd eigenwijs, best herkenbaar – je mag het gerust een familietrek noemen. Zoals mijn vader het aan mij voorlas, zo lees ik tegenwoordig de avonturen van Ronja voor aan mijn dochter. “Ik lijk wel een beetje op haar, hé mama?” zegt ze dan. Dat boek is echt onze genen binnengeslopen.’