Festival Dranouter In Beeld

The Pogues. Shane McGowan was straalbezopen, en gewoon maar overeind blijven kostte hem behoorlijk wat moeite.

‘Drie whisky’s?’ Aangezien de belangrijkste schakel in The Pogues tegelijk de zwakste is, kan je van deze bende nooit meer goede concerten verwachten, alleen maar niet-slechte.

Dranouter had geluk: de muzikanten maakten een goede indruk, en McGowan bleek zowaar zijn teksten nog altijd te kennen.

Solomon Burke. De dominee en zijn muzikanten hadden een good old soulrevue voorbereid.

Joss Stone kwam na een halfuurtje het feestje verblijden met haar gezelschap.

Samen zorgden ze – ‘Solomon & Jocelyn’, zeg maar – voor het memorabelste concert van Dranouter 2010.

Isbells. Gaetan Vandewoude en de zijnen hadden het moeilijk om hun intieme ‘melancholiedjes’ aan het goedgeluimde publiek te slijten.

Nouvelle Vague. Twee zangeresjes die zich kirrend in songs als ‘Too Drunk Too Fuck’ of ‘Master and Servant’ wentelen.

Nouvelle Vague.

dEUS. Barman & co. brachten een perfect in elkaar gezette greatest hits, met her en der enkele lichtjes geherboetseerde songs.

dEUS.

Mauro @ work. Het was een dEUS om lang te onthouden.

School Is Cool.

Tom McRae zorgde voor een eerste magische Dranoutermoment.

Meuris. De insteek van zijn jongste plaat – oude nummers herwerken – kwam live pas volledig tot zijn recht.

Meuris was Goed.

Joan As Policewoman gaf een ‘nice and little’ namiddagconcertje weg.

Anouk. Goed voor de beste woordspeling die we dit weekend hoorden op de wei. Zegt de ene West-Vlaming tegen de andere. ‘Ga jij naar Anouk?’ Waarop de andere: ‘Anouk? An’ oek van’ toog, joak.’