Ook e-boy en voormalig hyperpopartiest Ericdoa is groot geworden

100 gecs heeft de gitaar bovengehaald, Hannah Diamond maakt intussen eerder pop en ­Charli XCX zei de sound al een tijdje geleden vaarwel: de ­gezichten van de hyperpop van weleer zijn een ­andere richting uit gegaan, en dat geldt ook voor Ericdoa. De ­Panamees-Puerto Ricaanse Eric Lopez was achttien toen hij tijdens de pandemie muziek op Sound­Cloud ­begon te posten, eerst ietwat generische rapsongs, daarna een mix van emorap, trap en hyperpop. Eentje daarvan ­belandde in een YouTube-video met de titel Underground Songs That You Need to Hear: Month of July en al snel groeide hij uit tot een van de sleutelfiguren van de hyperpop/digicore, hij tekende bij Interscope Records en belandde met Sad4whattt op de soundtrack van ­Euphoria. Niet slecht voor een angstige tiener uit ­Connecticut die in de problemen raakte op school en het grootste deel van zijn vrije tijd online spendeerde, ­scrollend door YouTube en SoundCloud en chattend met gamers en gelijkgestemden op Discord.

Vorige maand bracht Ericdoa een nieuw album uit, geïnspireerd door Monty Python en de Puerto ­Ricaanse bende turned burgerrechtenorganisatie The Young Lords, waar hij zich tijdens het schrijven in verdiepte. DOA (net als zijn naam een referentie naar de videogame­reeks Dead or Alive. Niet te verwarren met zijn plaat COA uit 2020. Iets zegt ons dat Lopez van letterwoorden houdt) is zijn tweede plaat op Interscope en de eerste waar hij écht trots op is, vertelde hij aan NME. Het album klinkt volwassener dan zijn eerder werk, met minder ­glitchy hyperpop­geluiden en vol pop(rock)­nummers als het ­catchy break-upanthem ­Dancinwithsomebawdy. Plus: Hij kreeg een viersterrenrecensie op NME en is op dit ­moment op een deels uitverkochte tour door de ­Verenigde Staten. Ook e-boys worden groot.

Een willekeurige quote ‘Ik had nooit het gevoel dat ik ergens goed in was. Maar nu heb ik mijn doel in het leven gevonden, ook al klinkt dat héél melig.’