De redactieraad: wie vind je de meest ondergewaardeerde Belgische artiest?

In afwachting van de Week van de Belgische Muziek buigt de Knack Focus-redactie zich over deze vraag.

Jozefien Wouters (redacteur) – Sandrine

Akkoord, ze stond vorig jaar nog met Gustaph op het Eurovisiepodium en maakt dezer dagen furore in de musicalwereld. Maar toch: Sandrine heeft nooit de erkenning gekregen die ze verdient. Goosebumps heeft de allure van een wereldhit, haar soundtrack is het enige wat ik me herinner van Windkracht 10: Koksijde Rescue en ik begrijp nog steeds niet wat de Vlaamse bevolking bezielde toen het Ishtars O julissi verkoos boven haar I Feel the Same Way. Vlaanderen was niet klaar voor Sandrine.

Tobias Cobbaert (webredacteur) – Kleine Crack

Ik ben het type mens dat zijn favoriete muziek in zo veel mogelijk mensen hun strot ramt. Dat levert niet altijd het gewenste resultaat op, maar bij Kleine Crack lukt het meestal wel. Zijn songs zijn misschien niet super diepgaand, maar wel uiterst aanstekelijk. Ik heb de Antwerpse rapper dan ook al veel nieuwe fans opgeleverd. Hopelijk komen er bij deze weer een paar bij.

Lien Delabie (redacteur) – Kenji Minogue

Kenji Minogue wordt vaak als grap gezien, maar het West-Vlaamse electrotrashduo is veel meer dan dat. Op mij hebben ze destijds alleszins veel indruk gemaakt, en niet alleen omdat ik zelf West-Vlaams ben. Het was de eerste keer dat ik een Belgische band zag met vrouwen die niet per se mooi op het podium moesten staan, maar lelijk, raar, choquerend en grappig durfden te zijn. Plus: hun nummers hebben meer inhoud dan je zou denken.

Wouter Haemers (vormgever) – Fence

De band die in 1998 de Humo’s Rock Rally verloor van Das Pop en in 2005 The Woolf uitbracht. Een geweldige plaat, zeker voor ninetieskids die zijn opgegroeid met Ween en Pavement. Intussen zijn ze wat in de vergetelheid gesukkeld en moeten ze het doen met vijfhonderd Spotify-luisteraars, maar desondanks blijven ze hun ding doen. Gewoon omdat ze het graag doen, denk ik.

Milena Maenhaut (eindredacteur) – Ssaliva

Een Luikse producer die deel uitmaakt van het Slagwerk-collectief en electronica maakt die de ene keer knipoogt naar postrock en de andere keer naar hyperpop. Internationaal mocht hij al samenwerken met Yung Lean en Bladee, in eigen land is hij vreemd genoeg enkel bekend onder muzieknerds.

Jonas Boel (muziekredacteur) – Lio

Mensen durven weleens te vergeten dat Lio Belgisch is. Misschien omdat weinig andere Belgische artiesten slagen in wat zij allemaal heeft verwezenlijkt. Ze bracht platen uit op het hippe New Yorkse cultlabel Ze Records. Ze werkte samen met Marc Moulin en Dan Lacksman van Telex, Ron en Russell Mael van Sparks én John Cale. En Banana split, Amoureux solitaires en Sage comme une image blijven onvergetelijke pophits.

Kris Jacobs (eindredacteur) – The Honeymoon Killers

Een van de meest unieke groepen die ons land in de new-wavetijd heeft voortgebracht. Ze hebben het zelfs tot op de cover van het toonaangevende Britse NME geschopt. Luister naar hun versie van Charles Trenets Route nationale 7, het instrumentale Ariane of het magistrale Décollage en vraag je af hoe het mogelijk is dat zij nog geen Belpop-aflevering hebben gekregen.

Geert Zagers (redacteur) – Tom Waes

Ik heb geen idee wát, maar je moet iets goed doen als je novelty hit na veertien jaar nog steeds in mijn hoofd zit.