‘So much activity’, reageerde P!nk gespeeld verrast op het spektakelstuk dat zich bijna twee uur lang voor, achter en onder haar afspeelde. Gelukkig liep het de muziek niet voor de voeten.
Een dozijn vuurwerkpijlen: check. Een leger aan dansers en acrobaten: check. Een kabelbaan van aan het hoofdpodium tot aan de geluidstoren: check. Roze outfits, roze confetti, roze sofa’s, roze straatlantaarnpalen: check, check, check, check. De Amerikaanse Alecia Beth Moore alias P!nk had werkelijk álles in stelling gebracht om te bewijzen dat ze, zo’n twintig jaar ver in haar carrière, nog steeds in de kopgroep van het poppeloton thuishoort.
Haar Werchterpassage kaderde in de Beautiful Trauma-tour, naar haar gelijknamige laatste album uit 2017. Daarbij doet ze niks dan stadions aan, zoals recent nog Anfield Road, de thuishaven van jongste Champions League-laureaat Liverpool.
En bij een stadiontour hoort stadionpop. En een stadionshow.
Die begon op het hoofdpodium van Rock Werchter al meteen met een monsterhit uit de vroege nillies: Get the party started. Nog voor P!nk het podiumhout onder haar voeten had gevoeld, was ze het publiek al aan het high-fiven vanuit de frontstage en werden de eerste vuurwerkpijlen al de lucht in geschoten. Het was een trucje dat nadien nog tot drie keer toe herhaald zou worden, en waarop P!nk dan gespeeld verrast zou reageren: ‘So much activity’.
Dat was misschien wel het opvallendste aan P!nk op Rock Werchter: hoe ze te midden van alle acrobatie oog bleef hebben voor de muziek.
Nochtans nam ze zelf fijntjes deel aan de choreografieën – zie: Secrets, Try en So What – én bleef ze terwijl nog toonvast zingen ook. Dat was misschien wel het opvallendste aan P!nk op Rock Werchter: hoe ze te midden van alle acrobatie oog bleef hebben voor de muziek, zélfs wanneer ze aan die kabelbaan hing te bengelen en salto’s maakte.
P!nk is anno 2019 niet alleen geen haar veranderd – ook letterlijk: de blonde hanenkam is intact gebleven -, ze barst ook nog altijd van een soort levenslust waar Stevie Nicks van Fleetwood Mac, enkele weken geleden nog op hetzelfde podium, een puntje aan kan zuigen. Haar interactie met het publiek was even gemeend als geestig. ‘Als je dit nummer kent en je wilt meezingen, doe vooral’, deelde ze bij aanvang van F**kin’ Perfect mee. ‘En als je het niet kent, maak dat dan maar goed.’
En de set zelf, meneer? Die overspande haar hele carrière – het ging van Just like a pill en Who knew over Fun house, Try en Blow me (one last kiss) tot recente hits als Hustle en Walk me home -, bevatte enkele welgemikte covers van Cyndi Lauper en Bishop Briggs en werd met bravoure live vertolkt door een achtkoppig gezelschap dat powerpop, soul en r&b in het bloed heeft zitten. Geen langdradige solo’s, onnodige medleys of ander overtollig vet en zélfs geen bisnummers: P!nk pakte dan wel uit met een spektakel dat larger than life was, de songs bleven toch vooral zichzelf.
En zo was P!nk op Rock Werchter gelukkig geen twee uur durende sollicitatie voor So You Think You Can Dance, maar wel een stadionpopshow uit het boekje van een artieste die haar plaats vooraan dat poppeloton met recht en reden mag blijven opeisen. Niet Bastille of Brockhampton maar P!nk ging na de openingsetappe van Rock Werchter met de roze trui naar huis. En die staat haar f**kin’ perfect.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
