Jonas Boel
‘De Democratische triomf in Georgia is ook een zege voor de muziek’
Na de verkiezing van twee Democratische senatoren kleurt de Amerikaanse, Zuidelijke staat Georgia helemaal blauw. En dat is ook een overwinning voor de muziek, aldus Knack Focus-redacteur Jonas Boel.
Amerika zal zich 6 januari 2021 nog lang heugen. In een ongeziene aanval op het machtscentrum van de VS zaaiden rechtsextremisten chaos en vernieling in de hallen en de kamers van het Capitool, nauwelijks een strobreed in de weg gelegd door bewaking en politie.
Opgezweept en aangemoedigd door de leugens en ontvlambare retoriek van een regerend staatshoofd, die nu elke zin voor realiteit en verantwoordelijkheid helemaal verloren is, belegerden fanatici de plek waar binnen minder dan twee weken Joe Biden wordt ingehuldigd als 46ste president van de Verenigde Staten. Niet de eerste maar hopelijk laatste schandvlek op de termijn van zijn voorganger, en een nieuwe, zwarte pagina in de geschiedenisboeken van de Amerikaanse politiek.
Maar elders in de VS werd eveneens geschiedenis geschreven, en wel in heel andere zin. Terwijl de meute hooligans van Trump tekeer gingen raakte bekend dat de laatste twee onbesliste Senaatszetels, die van de staat Georgia, worden ingenomen door Democraten.
Voor het eerst in 16 jaar zal de Zuidelijke staat vertegenwoordigt worden door Democratische senatoren, en met predikant Raphael Warnock zetelt er voor het eerst een Afro-Amerikaan in de Senaat voor één van de voormalige confederale staten die tijdens de Amerikaanse burgeroorlog in het verzet gingen tegen de afschaffing van de slavernij.
Die Democratische triomf in Georgia is ook een beetje een zege voor de muziek.
Historisch. Nadat Georgia op 3 november al voor Joe Biden had gekozen, kleurt de traditioneel conservatief gezinde staat niet helemaal rood maar blauw, voor het eerst sinds de presidentsverkiezing van Bill Clinton, in 1992. En die Democratische triomf in Georgia is eigenlijk ook een beetje een zege voor de muziek.
Want in het hiernamaals klinken twee heerschappen zonder twijfel en met veel smaak op de overwinningen van zowel Biden als Warnock. Twee iconen met hun wortels in Georgia die muzikale en maatschappelijke grenzen hebben verlegd: James Brown en Ray Charles.
Brown was uiteraard de soul- en funkpionier die zich in de jaren ’60 met songs als Say It Loud, I’m Black And I’m Proud in de voorhoede van de Amerikaanse mensenrechtenstrijd posteerde. Maar ook Ray Charles was betrokken bij de Civil Rights Movement, en weigerde ooit op te treden voor gesegregeerde zalen.
Die positie leverde hem destijds zelfs rechtszaken op, maar Charles haalde uiteindelijk zijn gram: in 1979, tijdens het Democratische presidentschap van Jimmy Carter, ook een zoon van Georgia, riep z’n geboortestaat één van zijn bekendste hits, Georgia On My Mind, uit 1958, uit tot de officiële staatshymne.
Ray Charles – Georgia on My Mind (1960)Nosta Networkhttps://www.youtube.com/user/TheNostalgieMusicvideo1502001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/7m09g5yj8PI/hqdefault.jpg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
En we hoeven niet eens zo ver terug te gaan in geschiedenis om muzikale dissidenten te vinden, die zich inspanden om Georgia uit de klauwen van blanke superioriteitdenkers te redden. Denk maar aan de heren van Outkast, het rapduo dat zich midden jaren ’90 vanuit Atlanta opwierp als de derde hond in de hiphopvete tussen New York en Los Angeles.
‘The South got something to say’, riep Andre 3000, toen Outkast in 1995 gelauwerd werd als beste hiphopnieuwkomers op de Source Awards. En sinds hun succesalbum Stankonia, uit 2000, was het klaar als een klontje: Georgia was niet langer enkel het terrein van conservatieve blanken en racistische pummels, maar ook een broeihaard van excellente, zwarte muziek.
Dat Atlanta, Georgia, tegenwoordig bekend staat als een kleurrijke, progressieve metropool, een grote blauwe vlek in een als rood gekenmerkte staat, is mee te danken aan Outkast. Want in hun zog staken nog meer r&b- en rapartiesten uit Atlanta met een uitgesproken mening de kop op. TLC, Gucci Mane, 21 Savage, en Childish Gambino, bijvoorbeeld. Maar Ook Lil Nas X, Young Thug, Janelle Monae, en Killer Mike.
Die laatste kennen we als één helft van het politiek geëngageerde duo Run The Jewels, als één van de meest uitgesproken hiphopactivisten van de voorbije jaren, en als medestander van Bernie Sanders. Sanders, de voormalige, ‘linkse’ presidentskandidaat, was één van de Democraten die openlijk z’n steun uitsprak voor Raphael Warnock en John Ossoff, de twee senatoren uit Georgia die op 6 januari hun zitje verzilverden.
Run The Jewels – Close Your Eyes (And Count To F**k) feat. Zack de la Rocha (Official Video)Mass Appealhttps://www.youtube.com/c/massappealvideo1132001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/PkGwI7nGehA/hqdefault.jpg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Met de blauwe golf in Georgia is de strijd van Killer Mike en co nog niet gestreden. Het Amerikaanse racisme, het blanke superioriteitsdenken, het geïnstitutionaliseerde politiegeweld en onrecht, en het dwepen met fascisme zullen na de aftocht van Donald Trump niet verdwijnen. De wonde zit dieper dan één enkele narcistische, oranje Twitterclown.
Maar in de muziek van Ray Charles, James Brown, Outkast, en Run The Jewels weerklinkt hoop. De hoop op een andere, betere wereld. En soms, zelfs wanneer de gekken het gekkenhuis effectief overnemen, wint de hoop. ‘We moeten eindige teleurstelling accepteren, maar nooit oneindige hoop verliezen’, zoals die andere afstammeling van Atlanta, Georgia ooit zei, Dr. Martin Luther King Jr.
Laat ons dus alsnog klinken op een andere, betere toekomst. En op de muziek!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
