Abby Sage, die een beetje als de duistere versie van Faye Webster Klinkt, is per ongeluk muzikant geworden

Abby Sage is per ongeluk ­muzikant geworden. Ze groeide op in ­Toronto en San Francisco, ging als kind naar de gigs van haar vader, die in een coverband speelde, en droomde van een carrière als rockster. Op de middelbare school begon ze in het geheim ­nummers op SoundCloud te posten. Toen een daarvan per abuis openbaar raakte, kreeg ze zo veel positieve reacties dat ze besloot het erop te wagen. Het resultaat was de ep’s Fears of Yours & ­Mine (2021) en The Florist (2022), een reeks bedachtzame alt-popsongs geïnspireerd door haar vrienden en familie, en dan vooral haar oma – die nog met Paul McCartney gedatet zou hebben. ‘Because she was hot’, aldus Sage. Met succes: ze mocht het voorprogramma spelen van Suki Waterhouse, ging op tournee met Gus Dapperton en trok naar Londen om haar eerste album te schrijven.

Vorige week kwam dan eindelijk The Rot uit, een introspectieve coming-of-ageplaat waarvoor ze veel tijd alleen heeft doorgebracht, om te ­kunnen ­nadenken, vertelde ze aan NME. ‘De titel verwijst naar een cyclisch proces van groei. Rotten op een ­positieve manier dus.’ Terwijl ze met een zachte stem en bijna terloops fantaseert over hoe ze op­dringerige gedachten met een mes wil wegsnijden (Obstruction), over hoe je als kind nog ongewassen mag zijn (Milk) of over porno kijken op je gsm (Hunger), klinkt ze een beetje als een duistere versie van Faye Webster. Ook haar artwork heeft iets onheilspellends. Eind vorig jaar nam ze naar het Amerikaanse festival Austin ­City Limits twee gigantische skeletachtige ­handen uit papier-maché mee als attributen. Toen een ­journalist daarnaar vroeg, antwoordde ze schouder­ophalend: ‘It’s spooky season all year round.’ En dit ­seizoen wordt dat van Abby Sage.

Een willekeurige quote ‘Hoe ik mijn muziek aan mijn oma zou omschrijven? Songs om je ­rimpelige geliefde mee in bed te krijgen.’

In concert op 18.05 in de Botanique, Brussel.