Maud Ventura’s debuutroman ‘Mijn Man’ is een vermakelijk schotschrift over het leven in suburbia

Maud Ventura tackelt in haar debuutroman het Disneyideaal van het droomhuwelijk. Mijn Man is een sappige satire over het leven in suburbia.

De naamloze verteller in Mijn man, de debuutroman van het Franse fenomeen Maud Ventura, is al vijftien getrouwd met haar knappe sprookjesprins. Een mooi huis in een buitenwijk, twee bloedjes van kinderen, wekelijkse diners met gelijkgestemde vrienden, weekendjes Venetië om de romantiek te bewaken… Ze heeft haar zaakjes prima voor elkaar.

Hij doet iets in de financiële wereld, zij geeft Engels. Op zich is haar job overbodig, het gezinsbudget kan best zonder haar armetierig lerarenloon, maar het houdt haar bezig en ze wil niet beschouwd worden als een duffe huisvrouw die de hel dag slooft en netjes op tijd het avondeten serveert. Dit zijn de jaren vijftig niet.

Al die perfectie komt overigens niet vanzelf. Ze is boven haar stand getrouwd en het vergt een inspanning om zich de geplogenheden van de hogere middenklasse eigen te maken en elke dag nonchalant mooi voor de dag te komen. Dus leest ze stiekem etiquettebijbels, bestudeert ze rigoureus modebladen en heeft ze een geheime afspraak met haar kapper: haar man denkt al vijftien jaar dat hij met een blondine getrouwd is, een illusie die wekelijks verfwerk vereist.

Centrale zin: Ik moest machteloos en ongelukkig toezien hoe ons huwelijk in een gezin veranderde.

Perfectie is ook saai. Stiekem wil ze drama: allesverterende passie, kletterende ruzies en stomende goedmaakseks. Daarnaast wantrouwt ze haar man – het kan toch niet dat hij zó ideaal is? – dus begint ze hem te testen. Als hij een steekje laat vallen – een paar minuten te laat voor de lunch, eventjes te veel aandacht voor die ene vrouwelijke collega – moet hij gestraft worden. De boetes variëren van een nukkige bui tot snuisteren in zijn telefoon, op zoek naar nog meer wangedrag. Ergens moet toch bevestiging te vinden zijn voor haar knagende onzekerheid? Misschien moet ze zelf enkele stoute streken uithalen, eens zien hoe haar prins dan reageert. Maar daar loert wel het gevaar: wie een put graaft voor een ander…

Maud Ventura scoorde in eigen land meteen een bestseller met deze satirische roman. Aanvankelijk heb je nog sympathie voor de perfectionistische vertelster maar naarmate het boek vordert, krijgt haar paranoia een donkere ondertoon – wanneer ontaardt gezonde nieuwsgierigheid in stalking? Maar Ventura drijft het niet te ver: Mijn man blijft een vermakelijk schotschrift over het leven in suburbia, gelardeerd met scherpe observaties en voorzien van een heerlijke plottwist.