Lot
Bryan Washington gidst ons door de achterbuurten van Houston. Op elke straathoek valt wel een lach – en een traan – te sprokkelen.
Joligheid alom in het appartementsblok. Normaal valt er niet veel te lachen in deze buitenwijk van Houston, in deze verzamelplaats van illegalen, bendeleden en drugsdealers, maar nu kunnen de bewoners genieten van hun levende telenovela: Aja, de mooiste vrouw die ooit tussen dit verkruimelende cement woonde, heeft een affaire! Met een whiteboy dan nog. Terwijl haar man Paul zich uit de naad werkt, duikt zij met James tussen de lakens. En dankzij de dunne muren en het professionele roddelcircuit is het volledige complex op de hoogte van elk sappig detail.
Maar het knaagt. Die brave Paul verdient beter. Iemand moet hem op de hoogte brengen en iemand moet blijkt het hem ook inderdaad verteld te hebben, maar niemand durft nadien de rol van verklikker op te eisen. Daarvoor zijn de feiten te zwaar. James wordt onder het oog van elke balkonloerder gewurgd en even later wordt Paul in de boeien geslagen. Maar niemand heeft iets gezien, niemand wil de wouten te woord staan – in de achterbuurt wonen geen ratten.
Alief is een van de betere verhalen uit de bekroonde bundel Lot van Bryan Washington. Het soapdrama over Aja’s ontrouw is het ideale vehikel om de leefwereld van verteller Bryan neer te zetten, een verpauperd woonblok dat kreunt onder de criminaliteit en de Texaanse hitte. In die moeilijke omstandigheden probeert Bryan te overleven, hetzij door in het restaurant van zijn moeder te werken, hetzij door kush op de straathoeken te dealen. Dat Bryan gay is, helpt de zaak niet, maar een echt drama is het evenmin. Mits je de scheldwoorden verdraagt, mag je in deze multiculturele smeltkroes neuken met wie je wilt.
CENTRALE ZINNEN: Vader ging ons in de steek laten. Dat was zijn briljante plan.
Het siert auteur Bryan Washington dat hij niet zwelgt in miserie. Aan armoede geen gebrek, maar er wordt ook danig wat afgelachen in Lot. Zo vinden in het verhaal Bayou twee vrienden een halfdode chupacabra, een mythisch monster dat geitenbloed drinkt. Het duo is ervan overtuigd dat nieuwszenders grof geld zullen betalen voor hun vondst. De lezer weet dat hun queeste op niks zal uitdraaien, en de humor spat van de pagina’s, maar tegelijk besef je hoe wanhopig de twee jongens zijn. Liever dan de werkelijkheid onder ogen te zien houden ze hun fata morgana in stand: rijk worden en ontsnappen uit de achterbuurt.
Want hoe hilarisch het dagelijkse overleven ook beschreven wordt, uiteindelijk wil elk personage weg uit dit Texaanse hellhole. Dat is de grondtoon van Lot: verscholen onder de lach schuilt een verlangen naar een betere wereld, ver van het geweld, de drugs en de geldzorgen. Dat maakt van Lot een gelaagde bundel, een mozaïek van menselijk lief en leed die, gedrenkt in straattaal, een verborgen wereld ontsluit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
