De Tussenstand: dit zijn de 10 beste boeken van het voorjaar

Een hele week lang maakt Knack Focus de balans op van de eerste helft van het popculturele jaar. Vandaag: boeken.

10 – Menno Schilthuizen – Darwin in de stad

De opmars van de stad is niet te stuiten: straks woont het leeuwendeel van de mensheid in betonnen nesten. Maar welke impact heeft dat op de natuur? Bioloog Schilthuizen gaat op zijn knieën zitten, richt zijn loep op het plaveisel en neemt je mee op een boeiende stadswandeling. Na Darwin in de stad zul je nooit meer onbevangen door de straten kuieren.

9 – Fransesca Melandri – De lange weg naar Rome

Francesca Melandri sluit haar Italiëtrilogie af met een meesterlijke blik op de era’s vanMussolinienBerlusconi. De schrijfster schuwt de maatschappijkritiek niet, maar heeft vooral oog voor haar personages, die uit grijswaarden zijn opgetrokken. Zo gemakkelijk als ze in haar verhalen switcht van tijdperk en continent, zo vlot zal deze roman de laatste vrije plekjes in haar prijzenkast opvullen.

8 – Peter Middendorp – Jij bent van mij

Peter Middendorp schreef als journalist zijn eerste reportage over een verkrachtingszaak in het Friese dorpje Zwaagwesteinde. Uiteindelijk puurde hij er dit tedere boek uit, verteld vanuit het standpunt van de verkrachter. Een verhaal van subtiele gestes en kleine woorden.

7 – J.D. Daniels – The Correspondence

Eerlijk, wij hadden tot even geleden nog nooit van J.D. Daniels gehoord, maar we zijn onze boekhandelaar dankbaar dat hij ons deze essaybundel onder de neus schoof. In zijn laconieke brieven dolt Daniels als geen ander met de literaire conventies. Vechten doet hij als Hemingway, drinken als Bukowski en wanneer hij doelloos door Kentucky rijdt, flirt hij openlijk met Kerouac. Tegelijk viert hij het failliet van het machoschrijverschap. U moest al in de boekhandel staan.

6 – Cynan Jones – De lange droogte

Cynan Jones spinde een fijnzinnig en broeierig verhaal rond een landbouwer op de dool met woorden die als splinters in je oog springen. Elke zin verdient een rouwkadertje, iedere bondige alinea baart benauwdheid. In zijn handen voelt taal als de zomerregen.

5 – Carlo Rovelli – Het mysterie van de tijd

Kan een expert in kwantumgravitatie een behapbaar boek schrijven voor de wetenschapsleek? Ja, zo blijkt. In zijn nieuwste worp beukt wetenschapper Carlo Rovelli met een voorhamer in op onze aanname dat er zoiets bestaat als verleden, heden en toekomst. Meteen moet ook het idee van ruimte eraan geloven, en dan nog blijft het bevattelijk en grappig.

4 – Peter Verhelst – Voor het vergeten

Na het overlijden van zijn moeder haalt Peter Verhelst zijn volledig taalarsenaal boven om de dood te bekampen. Een eclectische roman waarin poëzie, theater, essayistiek en schrijnend mooie proza naadloos in elkaar overlopen. Een verdrietboek dat tegelijk een ode aan de aardse schoonheid blijkt te zijn.

3 – Ali Smith – Herfst

In haar nieuwe roman kan de Schotse topschrijfster moeilijk heen om wat er in haar land gebeurt, maar wie Herfst een brexitboek noemt, doet geen eer aan de nuance die Ali Smith zelf aan de dag legt. Smith toont in deze dromerige roman haar meesterschap, de verhaalstructuur is vernuftig en haar taalgebruik subliem. In maart dichtten we haar al een plekje toe in de eindejaarslijstjes en nu het literaire jaar halfweg is, doen we dat nog steeds.

2 – Laura Spinney – De Spaanse griep

Wij weten sinds enkele maanden dat de Spaanse griep niet in Spanje ontstaan is, Real Madrid zijn koninklijke naam erdoor heeft gekregen en dat Sherlock Holmes aan het virus gestorven is. Het zijn maar een paar van de weetjes die Laura Spinney in haar opzienbarende overzichtswerk over de Spaanse griep smokkelde. Geweldige wetenschapsjournalistiek.

1 – Marek Sindelka – Materiaalmoeheid

De vluchtelingencrisis heeft een stroom aan sterke boeken opgeleverd. Denk maar aan Vertel me het einde van Valeria Luiselli, Exit west van Mohsin Hamid of Dit zijn de namen van Tommy Wieringa. Het Tsjechische wonderkind Marek Sindelka sluit aan in de rij met een boek dat spot met onze hypocriete verontwaardiging als het op oorlog aankomt. Helaas zal ook het lezen van Materiaalmoeheid de F-16’s niet uit het Syrische luchtruim halen, maar dat dit straffe literatuur is, daar bestaat geen twijfel over.