De balans: dit zijn de beste 10 strips van 2024 tot nu toe

Nu het jaar er alweer voor de helft op zit, blikt Knack Focus terug op het beste van wat de afgelopen maanden te bieden hadden. Vandaag: strips.

10) Paco Roca — Terug naar Eden

Vertrekkend van een foto van zijn moeder, tantes en grootmoeder laat Roca zien hoe weinig de vrouwen van die generaties te zeggen hadden over hun eigen leven. Indirect portretteert hij zo heel Spanje tijdens de dictatuur van Franco.

9) Audrey Spiry — In stilte

Juliette gaat aan canyoning doen met haar vriend Luis. Het water is haast een levend organisme, dat de personages voortstuwt, omhult of omver werpt. Zo wordt de woelige rivier een metafoor voor de turbulentie van het leven.

8) Juanjo Guarnido & Juan Díaz Canales — Blacksad 7 : De maskers vallen (2de deel)

Deze detective noir vermengt het New York van de jaren vijftig, onvervulde liefdes en misdadig machtsmisbruik met het theater van Shakespeare. Tekenaar Guarnido aquarelleert prachtige personages met dierenkoppen en blinkt uit in sfeerschepping.

7) Étienne Davodeau — De schele hond

In deze menslievende komedie zetten ongecultiveerde meubelmakers een suppoost onder druk om een schilderwerkje van hun enige artistieke voorvader in het Louvre te laten opnemen. Zo wordt grappig gefilosofeerd over de vraag wat kunst eigenlijk is.

6) Manu Larcenet & Cormac McCarthy — De weg

Larcenet leeft zich tekentechnisch uit in desolate, stoffige landschappen, autowrakken en industriële ruïnes, waardoor zelfs de zeldzame straaltjes hoop uit de roman van McCarthy of de verfilming ervan in deze post-apocalyptische strip over een vader en zijn zoon afwezig blijven.

5) Jean-Marc Rochette — De laatste koningin

Een timide jongeman uit de bossen rond Grenoble komt met een gruwelijk verminkt gezicht terug uit de Eerste Wereldoorlog. Een romantische liefde, bezorgdheid om de natuur en discussies over de essentie van kunst komen als vanzelfsprekend samen in trefzekere tekeningen.

4) Dominique Goblet & Kai Pfeiffer — Le jardin des candidats

Naakte mannen proberen in de gunst van De Moeder te komen in een tuin vol fallisch gesnoeide buxussen. Tussendoor worden de mogelijke vrijers huilend geportretteerd bij tenenkrullende contactadvertenties die de auteurs van datingsites hebben gehaald.

3) Emil Ferris — My Favorite Thing Is Monsters 2

In dagboekvorm vertelt de jonge Karen over haar eerste vriendinnetje, de maffiazaakjes van haar broer en haar zoektocht naar haar afwezige vader. Dit tweeluik maakt indruk door een maniakale beheersing van de balpentekeningen op lijntjespapier en de ongegeneerde vermenging van genres.

2) Brecht Evens — De bondgenoten 1

De band tussen een vader en zijn tienjarige zoon is het hart van Brecht Evens’ nieuwe tweeluik. Zoonlief haalt zijn vader uit een vegetatieve, depressieve toestand door hem zijn tekeningen te tonen. Prompt creëert de vader met zijn zoon een eigen cocon, want de boze buitenwereld moet bestreden worden. Bevreemdend en stilistisch avontuurlijk.

1) Olivier Schrauwen — Zondag

Eén dag lang zitten we in het hoofd van lettertypeontwerper Thibault. Hij eet (vieze dingen), drinkt (alcohol), rookt (een joint). Hij verveelt en ergert zich of kijkt porno. Maar liefst 470 pagina’s lamlendigheid en toch blijft Zondag door Schrauwens humor en metier van de eerste tot de laatste pagina fascineren.