Auteur Victor Jestin: ‘Oei, moet het over de liefde gaan? Is seks ook goed?’

Victor Jestin, het Franse wonderkind dat debuteerde met Hitte, komt tijdens Saint Amour de liefde bezingen. Al wist hij dat blijkbaar zelf nog niet.

Naar goede gewoonte trekt de literaire liefdeskaravaan van Saint Amour zich dit weekend weer op gang. Deze keer ook present op het podium: het Franse wonderkind Victor Jestin.Zijn debuutroman La chaleur (2019, vorig jaar vertaald als Hitte) werd bij onze zuiderburen terecht overladen met lof en prijzen.

Hitte begint ijzig. Tijdens een kampeervakantie in de Landes kijkt de zeventienjarige Léonard lijdzaam toe hoe zijn leeftijdgenoot Oscar zich verhangt aan een schommel. Tergend langzaam snoeren de touwen de jonge keel dicht en meteen krijg je als lezer wurgende vragen voorgeschoteld. Is het een dronken ongeluk? Een verkapte zelfmoord? En waarom grijpt Léonard niet in? Het mysterie verdiept zich wanneer de sensitieve Léonard – in paniek? – het lijk in de duinen besluit te begraven. Domweg – of bewust? – verzwijgt hij zijn misdaad. De resterende vakantiedagen slentert hij landerig over de camping en verlummelt hij zijn tijd met Luce, de lokale flirtnimf, en zijn vriend Louis, een hitsige jongen die dwangmatig Tinder wafspeurt naar gewillig vlees.

Hitte ademt adolescentie, een thema dat je ook in je tweede roman L’homme qui danse (2022) uitspit. Vanwaar die obsessie?

Victor Jestin: Het zijn de jaren van de verwarring. De hormonen, de lichamelijke veranderingen, de drang naar zelfstandigheid en experiment: het is een boeiende periode, die ik zelf amper ontgroeid ben. Ik ben bijna dertig maar de schokgolven van de puberteit trillen lang na. Daarnaast houd ik van dubbelzinnige settings. Hitte speelt zich af tijdens een strandvakantie, L’homme qui danse vindt plaats in een club, twee locaties die plezant zouden moeten zijn maar waar je je als puber ook heel eenzaam kunt voelen. Dat contrast creëert spanning – altijd handig voor een romancier.

De camping van de Landes voelt inderdaad aan als een hel.

Jestin: Bijna letterlijk. De loden zon is alomtegenwoordig. Léonard vindt er niks aan, zeker omdat hij met zijn enthousiaste ouders op vakantie is. Elke tiener kent de frustratie: die laatste keer met het hele gezin, terwijl je liever solo op avontuur zou gaan. Tegelijk besef je dat je misschien nog net iets te jong bent om alleen te reizen. Zo’n camping in de Landes symboliseert het vagevuur waarin de jeugd gevangen zit.

De titel slaat ongetwijfeld ook op de klimaatproblematiek.

Jestin: Mij was het in de eerste plaats te doen om het broeierig spanningsveld tussen jongeren onderling, maar inderdaad, de klimaatrampen hangen onze generatie als een zwaard van Damocles boven het hoofd. De camping waarop ik Hitte heb gebaseerd, is enkele jaren geleden ook afgebrand. De regio staat bekend om haar pijnbomen, die goed gedijen in droge streken, maar tegelijk als brandversneller werken wanneer het fout loopt. In een mum van tijd stond die camping in lichterlaaie. Vroeger kwamen daar zelden bosbranden voor, nu zijn ze bijna een jaarlijkse traditie.

Tijdens het lezen van Hitte moest ik spontaan aan De vreemdeling van Albert Camus denken. Heeft zijn oeuvre je geïnspireerd?

Jestin: Camus is, net als Françoise Sagan, een literaire held van mij. Léonard lijkt wel een jonge versie van Meursault (het hoofdpersonage uit De vreemdeling, nvdr.). Ze delen een zeker cynisme, een soort onthechting, een gebrek aan empathie misschien. Elke roman waarin iemand dood op het zand neerzijgt, zal met De vreemdeling vergeleken worden. Dat is de vloek van Camus. Maar ik denk dat ik Léonard net iets menselijker heb neergezet. Ondanks zijn verveling en misprijzen voor de goegemeente blijft hij zoeken naar geluk en liefde. Dat kun je van Meursault niet zeggen.

Louis doet zich voor als een rokkenjager, maar koestert stiekem gevoelens voor Léonard. Na een onhandige kus met zijn vriend schaamt hij zich voor zijn homo-erotische emoties.

Jestin: In de gemiddelde omgeving blijft het moeilijk om uit de kast te komen. Zelfs al maakt het voor je ouders geen moer uit wie je bemint, het blijft lastig om te beseffen dat je misschien op jongens valt. Iedereen, ongeacht zijn geaardheid, worstelt met zijn ontluikende seksualiteit, die dan vaak nog eens fluïde is. In het geval van Louis zou het ook een experiment kunnen zijn. Misschien is hij bi-schierig, misschien wordt hij overrompeld door zijn eigen geilheid, misschien drukt hij zijn genegenheid verkeerd uit. Elke tiener wordt in een vat hormonen ondergedompeld en daar hoort een verkenningsfase bij. Dat gaat soms met schaamte gepaard, en angst om buiten de norm te vallen.

De filmrechten van Hitte zijn verkocht, en jij bent scenarist van opleiding…

Jestin: Of ik het scenario zal schrijven? Helaas. De filmrechten zijn in handen van een Italiaans productiehuis en ik spreek geen woord Italiaans. De verfilming zit nog in een pril stadium. In Duitsland heb ik wel al een toneelbewerking gezien en hoewel ik niets van de tekst begreep, zat ik wel geboeid te kijken. Het podium was één grote zandbak en de acteurs speelden onder felle lampen. Het zweet stroomde van de bühne.

Straks sta je zelf op de Vlaamse en Nederlandse planken. Ken je het concept van Saint Amour?

Jestin: Het is blijkbaar een prestigieuze tournee. Best uniek ook, auteurs die in zo’n professionele setting theaterzalen vullen. In Frankrijk bestaat zoiets niet. Bij ons is het literaire circuit beperkt tot salons en lezingen in bibliotheken waar je met een fles wijn en een boekenbon naar huis wordt gestuurd. In De Lage Landen worden schrijvers blijkbaar betaald! Met echt geld! Misschien moet ik emigreren.

Weet je al welk liefdesfragment je zult voorlezen?

Jestin: Oei, moet het over de liefde gaan?

Gezien de titel van de tournee wordt dat enigszins verwacht, ja.

Jestin: Is seks ook goed? Ja? Dat zal wel lukken dan. Misschien lees ik iets voor uit mijn nieuwe roman. Daar zitten wel wat amoureuze passages in.

Een nieuwe roman? Vertel.

Jestin: Nu heb ik mijn mond voorbijgepraat. Soit, heb je meteen een wereldprimeur. Hij zal hoogstwaarschijnlijk Le mauvais joueur heten, en gaat niet over geile tieners. Ik ben een zeer slechte verliezer: of we nu Monopoly of poker spelen, ik móét winnen. Dat kleinzerige karaktertrekje heb ik uitvergroot via een hoofdpersonage dat kampt met een gokverslaving. Meer kan ik er echt niet over kwijt.

Victor Jestin