9 verrassende en obscure feiten over Charlie Brown, Snoopy en co
Charlie Brown, Snoopy, Lucy, Linus en de rest van de geliefde ‘Peanuts’ bende maakten recent hun filmdebuut op het grote scherm. De eerste strip over de club dateert echter al van 1950. Wij doken in de geschiedenisboeken en diepten negen weetjes op over de stripreeks.
1. De avonturen van Charlie Brown en Snoopy werden geïnspireerd door het leven van Charles M. Schulz
De geestelijke vader van de cartoonfiguren is Charles M. Schulz. Hij tekende de strips niet alleen eigenhandig, hij liet zich ook inspireren door zijn eigen leven voor de plot en de persoonlijkheden van de personages. De depressies van de auteur slopen in de strips in de vorm van beroemde oneliners zoals ‘I know nobody likes me’. Schulz gaf toe dat hij zich zelf niet altijd begrepen voelde en de indruk had dat hij er niet helemaal bij hoorde.
Hij had een melancholische ziel waar hij ook zijn strippersonage Charlie Brown mee opzadelde. Hoewel Schulz zijn ouders hoog in het vaandel droeg, waren ze niet altijd even betrokken in het leven van hun enige kind. Hun afstandelijkheid tegenover hun zoon en de eenzaamheid die hij daardoor ervoer, wakkerden zijn onzekerheid aan. Een thema dat we steeds zien terugkeren in de Peanuts-reeks, maar dan op een komische manier.
Zelfs een buitenechtelijke affaire van Schulz met collega Tracy Claudius komt aan bod in Peanuts. Hij schreef haar talloze brieven en belde haar constant op. Tot zijn vrouw de affaire ontdekte en hij ermee moest kappen. Dit vertaalde hij naar een verhaallijn waarin Snoopy verboden wordt om telefoontjes te plegen naar een vrouwelijke beagle.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
2. Schulz had een hekel aan de naam ‘Peanuts’
De stripreeks ‘Peanuts’ groeide voort uit een eerdere reeks van Schulz genaamd ‘Li’l Folks’. Toen hij aan de slag ging bij United Feature Syndicate moest hij echter de naam veranderen omdat die te hard leek op andere reeksen met de namen ‘Li’l Abner’ en ‘Little Folks’. De nieuwe naam ‘Peanuts’ werd bedacht door de manager Bill Anderson. Schulz zelf vond het een vreselijk idee en voerde gans zijn leven campagne om de volgens hem idiote en respectloze naam te veranderen. Hij stelde onder meer ‘Good Ol’ Charlie Brown’ voor, maar hij was een slachtoffer van zijn eigen succes. Iedereen kende de naam ‘Peanuts’ en het zou dom geweest zijn om plots onder een andere naam verder te werken.
3. De anti-commercialisatie boodschap van de Kerstspecial werd gesponsord door Coca-Cola
‘A Charlie Brown Christmas’ uit 1965 heeft een duidelijke boodschap over de manier waarop Kerst gecommercialiseerd werd. Daardoor gaat de essentie van Kerstmis immers verloren. Jammer genoeg kozen de managers voor een erg ironische sponsor: Coca-Cola. In de eerste versie van de kerstspecial wordt er dan ook openlijk aan product placement gedaan. Inmiddels werden deze verwijzingen naar de frisdrank verwijderd.
Het was in de jaren zestig helemaal niet vreemd om zo openlijk reclame te maken voor sponsors in televisieshows. De Flintstones rookten bijvoorbeeld Winston sigaretten in hun programma.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
4. CBS vond de Christmas Special vreselijk
Nog een interessant weetje over diezelfde kerstspecial is dat de televisiezender waar de aflevering getoond werd, CBS, de special maar niks vond. Ze vonden de jazzmuziek en het trage ritme niet geschikt voor een kerstspecial. Maar toen ze hun kritiek uitten, was er geen tijd meer om iets te veranderen. Gelukkig vonden de fans de special wel heel leuk, wat het begin betekende van een reeks specials over Charlie Brown en co.
Waar CBS dan weer geen bezwaar tegen had, was de overduidelijke Christelijke boodschap van de special. Linus reciteert zelfs een passage uit de Bijbel. De producer Lee Mendelson werd wel wat nerveus van deze letterlijke verwijzing naar het heilige boek. Schulz zei daarover: ‘Als wij het niet doen, wie dan wel?’
5. Schulz maakte ook religieuze strips
Het vorige weetje verklapt al dat Schulz een eigen vorm van geloof aanhing. Hij geloofde in God op zijn eigen, persoonlijke manier. Zijn vrouw zei in een interview dat God heel belangrijk was voor Schulz, maar dat hij nooit aan mensen zou vertellen hoe ze in God moesten geloven. Hij zag God als een mysterieuze en complexe aanwezigheid.
Het zal dan ook niet verbazen dat Schulz naast ‘Peanuts’ ook religieuze strips tekende. De reeks heette ‘Young Pilars’ en verhaalde over tieners in verschillende situaties die met de kerk te maken hadden. Ook in deze strips werkte Schulz met zijn eigen vorm van humor. De ouders van de tieners lijken op de kinderen uit ‘Peanuts’. Het enige verschil is dat ze er moe en oud uitzien. Een pessimistisch toekomstbeeld voor Charlie en zijn vrienden?
6. De vogel Woodstock is een kannibaal
In ‘A Charlie Brown Thanksgiving’ peuzelt de vogel Woodstock gezellig mee aan de kalkoen. Fans over heel de wereld hebben deze scène al bekritiseerd omwille van het kannibalisme. Woodstock is zo verlekkerd op de kalkoen dat hij zelfs vecht met Snoopy om het wensbotje. Producer Lee Mendelson wilde de scène schrappen, maar de rest van de creatieve partners vonden dat niet nodig.
Toen ABC de rechten kocht van de special, knipten ze er stukken uit om meer plaats te maken voor reclame. Zij gaven Mendelson onrechtstreeks zijn zin door het kannibalisme te verwijderen. In de verkorte versie smullen Snoopy en Woodstock enkel van de pompoentaart.
7. This Charming Charlie
Charlie Brown is nog steeds immense populair bij fans. Op het internet circuleert dan ook heel wat fan art. Een van de leukste en bekendste projecten is de Tumblr This Charming Charlie, waarbij ‘Peanuts’ tekeningen gecombineerd worden met lyrics van The Smiths. De teksten van deze nummers passen wonderwel bij de melancholische aard van de ‘Peanuts’-reeks. Soms is het moeilijk te onderscheiden of het een stuk tekst van Schulz of van Morrissey is.
8. Schulz werd bijna vervangen als tekenaar
Charles M. Schulz was een erg trotse man. Die trots ging zo ver dat hij niemand anders wilde laten meewerken aan zijn ‘Peanuts’-reeks. Zelfs niet om de tekeningen van inkt te voorzien. Toch werden er strips van ‘Peanuts’ getekend door Al Plastino. De redenen hiervoor zijn niet helemaal duidelijk. Volgens sommigen is geld de achterliggende reden. Schulz zou een groter aandeel geëist hebben, waarop zijn werkgevers uit angst voor ontslag een vervanger gezocht hebben. Schulz kreeg uiteindelijk zijn zin en bleef werken voor het United Features Syndicate.
Een andere versie van het verhaal luidt dat Plastino aangenomen werd in een periode dat Schulze een hartoperatie moest ondergaan. Plastino werd al opgeleid voor het geval dat Schulz niet goed zou herstellen. Toen Schulz hierachter kwam, werd hij woedend en liet hij de strips van Plastino verdwijnen.
Hoe komt het dan dat er toch een nieuwe ‘Peanuts’-film verscheen na de dood van Schulz zelf? De nieuwe ‘Peanuts’-film werd geschreven door niemand minder dan de zoon en kleinzoon van Schulz, Craig and Bryan Schulz. Zij waakten over de erfenis van hun vader en grootvader. Ze kozen Steve Martino als regisseur omdat ze geloofden in zijn oprechtheid. ‘Niemand is bezorgder om de authenticiteit van Peanuts te bewaren dan ikzelf,’ zei Martino toen hij aangesteld werd.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
9. De componist van de serie werd naakt gevonden door de politie
Vince Guaraldi, de componist van de originele ‘Peanuts’-specials, is een legende. Niet alleen omdat zijn composities zo geliefd waren, maar ook omdat hij een wel erg bijzondere aanvaring met de politie heeft meegemaakt.
Op een avond toen Guaraldi de klassieker ‘The Great Pumpkin Waltz’ aan het componeren was, besloot hij om in de douche te gaan. Terwijl hij in de douche stond, hoorde hij plots een geluid en ging hij op onderzoek uit. Hij kwam plots in een soort slapstickkomedie terecht toen hij zichzelf buitensloot. Om het nog erger te maken, was hij zijn handdoek binnen vergeten en had hij ook geen enkel kledingstuk bij de hand. Poedelnaakt probeerde hij in te breken in zijn eigen huis toen de politie hem aantrof en tegenhield.
Toen ze vroegen of hij zichzelf kon identificeren, zei hij: ‘Niet schiten, ik ben de Grote Pompoen.’
Lijstje via Listverse
(LP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier