VAN RESOLUTE AUTOBIOGRAFIE TOT GENREFICTIE GESCHREVEN DOOR ANDEREN: BAUDOIN BLIJFT IMPRESSIONANT.

BAUDOIN

Sherpa & Oog&Blik (collectie Baudoin), 62 blz., a14,95 (gewone editie); a35 (luxe met zeefdruk)

BAUDOIN & LOB

SHERPA & OOG&BLIK (COLLECTIE BAUDOIN), 80 BLZ., a14,95

Braakland ****

Carla ***

In 1998 kreeg Baudoins boek Piero zo veel aandacht – het werd onder meer uitgeroepen tot boek van het jaar door de Vlaamse strippers – dat zijn uitgever een collectie voor Baudoin alleen in het leven riep. Sindsdien verschijnen zijn boeken tegen een flink tempo in vertaling. Braakland en Carla vormen de laatste lichting. Braakland is de laatste grote mijlpaal in Baudoins oeuvre die nog onvertaald was gebleven, na De eerste reis, De reis, Jeanne, Opa en Het portret. Het behoort tot het moeilijkere werk, zoals Jeanne en De weg van Saint-Jean, waarin de lezer zelf een rode draad tussen de anekdotes en verhaalfragmenten moet trekken. Met Braakland exploreert Baudoin de afstand die altijd tussen mensen, zelfs geliefden, blijft bestaan. Hij probeert bij zichzelf het antwoord te vinden op de vraag waarom hij in zijn liefdes egoïstisch is en waarom hij niet helemaal eerlijk is tegen de vrouwen met wie hij (tegelijk) een relatie heeft. Uiteraard komt er geen antwoord op de vragen, maar Baudoin krabbelt wel langzaam maar zeker overeind. Terwijl je hem probeert te volgen, mag je genieten van de adembenemende penseelstreken waarmee de levensvragen op papier gezet zijn. Wie teleurgesteld is door Baudoins redelijk halfslachtige werk voor de collectie Vrije Vlucht, mag de resolute autobiografie van Braakland niet links laten liggen.

Carla vertegenwoordigt een heel ander deel van Baudoins werk. Het zijn kortverhalen die de betreurde stripscenarist Lob voor Baudoin schreef, over een vrouwelijke taxichauffeur die vreemde klanten in haar wagen meeneemt. Drie van de zes verhalen verschenen tien jaar geleden al bij Sherpa op een luxueus en groot formaat. Het laatste verhaal maakte Baudoin alleen af na de dood van Lob. De nachtelijke passagiers van Carla staan allemaal garant voor menselijke drama’s: zelfmoord, verminking, een kind dat haar ouders kwijtraakte in een ongeval. In het laatste verhaal toont Baudoin een drama dat de mysterieuze Carla zelf heeft gemaakt tot wie ze is. Grafisch lijkt Carla door de grote zwartvlakken in de nachtelijke scènes een beetje op een vloeiendere versie van het werk van José Muñoz.

Gert Meesters