De tijd van Tomb – Lara Croft maakt tien jaar jacht op archeologische schatten in virtuele jungles en wordt beloond met een remake. De nostalgiekick is echter ver te zoeken.

PC, PSP, PS2, Wii Crystal Dynamics / Eidos Interactive Gameplay: 7 l Grafiek: 8 l Geluid: 7

Begrijp ons niet verkeerd. Lara Croft, de archeologe voor wie vuurwapens belangrijker instrumenten zijn dan schopje en borsteltje, en van wie Indiana Jones het allemaal heeft geleerd, is en blijft de übergamebabe. Ook wie nog nooit een videogame van dichtbij zag, kent haar; ze schopte het zelfs tot filmster en nu krijgt ze ook nog eens een remake van haar originele avontuur – een eer die maar weinig spelpersonages te beurt valt. Helaas: net zoals bij filmremakes ziet het resultaat er wel veel gelikter uit, maar scoort het nooit dat effect van die eerste keer.

We tellen alweer tien jaar sinds we voor het eerst een heel avontuur tegen Lara’s welgevormde derrière aankeken – een voor die tijd van blokkerige graphics opmerkelijk rond exemplaar. We lieten haar onmogelijke jumps maken, mysterieuze eeuwenoude artefacten opsporen, met in elke hand een pistool schurken én bedreigde diersoorten vermoorden. We stuurden haar op sneeuwscooters en motorbootjes doorheen bergpassen van de Himalaya en de verlaten kanaaltjes van Venetië. Ze klauterde kreunend tot bij moeilijk bereikbare hendels die toegang tot een volgend level verschaften, en duwde onder het maken van diezelfde – in menig jongensgeheugen gebrande – geluidjes kratten in het rond bij het oplossen van omgevingspuzzels.

Minstens acht games lang volgden we haar trouw, ook al konden we niet elke aflevering evenveel smaken. Ondanks een reductie van haar borstomvang (van 36D naar 34C sinds Tomb Raider Legend) bleven de critici haar een twijfelachtig rolmodel vinden, maar wij bleven haar door dik en dun verdedigen. Maar onze argumenten worden schaarser en deze Anniversary-editie reikt ons geen nieuwe aan. Ook al is dit lang niet de slechtste game in de reeks, het is niet meteen duidelijk wat de makers er juist mee willen bereiken – behalve de formule nog wat verder uitmelken.

De visuele upgrade, een niet erg herkenbare Lara en een lijstje nieuwe moves maken dat er voor veteranen weinig nostalgie te scoren valt. Tegelijk zijn wel alle vertrouwde ingrediënten uit zowat de hele reeks aanwezig, maar er wordt te weinig nieuws mee gedaan. Het handjevol nieuwe puzzels en moves is leuk maar niet wereldschokkend. Het eindresultaat is bijgevolg geen échte remake, noch een volwaardige nieuwe Tomb Raider. Meer een soort best of, zij het verpakt als een netjes afgewerkt en onderhoudend actieavontuur.

Misschien heeft Lara ondertussen genoeg antieke schatten verzameld om zich voor altijd te kunnen terugtrekken. Bespaart ze zich meteen de pijnlijke vertoning waarmee Harrison Ford zich als actieheld-op-jaren belachelijk maakte.

Raf Picavet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content