The Pink Panther (1964) **

A Shot in the Dark (1964) ***

The Pink Panther Strikes Again (1976) ***

Revenge of the Pink Panther (1978) **

Trail of the Pink Panther (1982) (0)

De Pink Panther is een diamant die door de beruchte juwelendief The Phantom wordt gestolen. Een Franse inspecteur wordt op de zaak gezet, met desastreus gevolg. Erg belangrijk was Sellers’ personage nog niet in deze wat luie caper comedy met topcast (onder meer David Niven en Claudia Cardinale). Op The Pink Panther staat een regisseurscommentaar van Blake Edwards, die zeer de moeite waard is als reflectie op een voorbije filmperiode, maar wel verschrikkelijk trààg gaat (na drie woorden volgt telkens een pauze).

Terwijl de moorden elkaar opvolgen en de sporen naar de beeldschone kamermeid Maria Gambrelli leiden, blijft de klungelende Inspecteur Clouseau vanzelfsprekend geloven in haar onschuld. De tweede film in de befaamde Pink Panther-reeks is wel degelijk een schot in de roos, een aaneenschakeling van onweerstaanbare slapstick en verbale gags. Henry Mancini’s wereldberoemde score vormt het ironische contrapunt voor Sellers’ typetje, een mix van vreselijk accent, onwaarschijnlijke naïviteit, buitenaardse onhandigheid en misplaatste paranoia. Een toneelstuk van Marcel Achard vormde de basis voor het dolle script, geschreven door Edwards én William Peter Blatty, auteur van The Exorcist. Het duurde ruim tien jaar vooraleer Edwards en Sellers elkaar voor een Panther-film zouden terugvinden. Naar verluidt haatte de acteur de films, maar bleef hij ze aanvaarden in de hoop ooit zijn favoriete project Being There te kunnen realiseren. Die film werd dan ook Sellers’ testament.

Ex-commissaris Dreyfus is na een te hoge dosis Inspector Clouseau geïnterneerd, maar zint op een grandioze wraak, compleet met exploderende kastelen. De eerste Panther-film die voluit de kaart van Clouseau trekt, wordt uiteraard integraal gedragen door Sellers’ acteertalent. U moet wel een zuurpruim zijn om niet te bezwijken voor sommige staaltjes van dodelijke slapstick.

Het nieuws van Clouseaus vermeende dood door een aanslag verblijdt Dreyfus zodanig dat hij als genezen wordt beschouwd en vrijkomt. Maar wat als hij ontdekt dat Clouseau wel nog leeft en met Cato op zoek is naar zijn belagers? De kolder wordt vervolgd, maar loopt steeds dunner en dunner uit.

Het maakt geen roze olifant uit of deze film erop staat of niet. Na Sellers’ dood werd deze nepfilm uitgebracht als eerbetoon, met Joanne Lumley als onderzoeksjournaliste die de oude sterren gaat lastigvallen, en een heleboel flashbacks, deleted scenes en outtakes.

DOOR JO SMETS