‘Toen een van de moeders in ‘Schoondochter Gezocht’ de gewenste kwaliteiten van haar ideale schoondochter opsomde, beschreef ze vooral zichzelf.’

Van nature zijn we geneigd om het uithuwelijken van jonge dames aan hen volledig vreemde heren barbaars te noemen, maar als moeders hun zonen op de markt proberen te verkopen aan de toevallig voorbijwandelende vrouw, wordt daar dezer dagen een tv-programma van gemaakt. Tot zover de Nieuwe Man, denken wij dan. Zelfs het bronstige jagen op een vrouw laat hij over aan zijn moeder. Dat het mannetjesdier Hans Otten dit moedergeleide datingprogramma presenteert, doet ons vermoeden dat VT4 deze alleenstaande heren toch niet geheel en al serieus neemt. ‘Het is geen uitlachtelevisie’, verklaarde Hans met de hand op zijn testosteron pompende hart, wat uiteraard niet betekent dat er niet gelachen mag worden.

Met een stem vol medeleven vroeg Hans aan Josée, Simonne, Rita en Huguette waarom hun respectieve zonen Peter, Samuel, Dennis en Stefan na al die vruchtbare jaren nog steeds geen meisje onder de pannen hadden. Wel Hans, daar hadden die moeders zich al avonden en nachten het hoofd over gebroken, maar geen van hen begreep dat al die meisjes en vrouwen niet de kwaliteiten in hun zonen ontwaarden die zij er van dag één hadden in gezien. ‘Ze zien niet in hem wat ik in hem zie.’ In het filmpje dat de zoon in al zijn schoonheid moest doen schitteren zagen we hoe hij arm in arm met zijn moeder in een Vlaamse winkelstraat liep en gulzig zijn handen liet glijden door lingeriesetjes die hij zijn mamaatje voorhield. ‘Iedereen denkt dat wij een koppel zijn’, grinnikte de moeder stralend. Even Freud bellen, dachten we, en dat werd er niet beter op toen Simonne de gewenste kwaliteiten van haar ideale schoondochter opsomde en vooral zichzelf beschreef. ‘Groot, blond’ – ‘en proper op haar eigen’, hoorden we haar in gedachten toevoegen. Welke levensbeschouwing of religieuze overtuiging die schoondochter erop na hield, of ze links, rechts of averechts was, kon de moeders niet zo veel schelen. Het kind moest vooral schoon zijn en niet te dik.

De vier moeders kregen een halve dag om flanerende meisjes op de Meir te overtuigen om naar de selectiedag te komen. Simonne stoof als een kip zonder kop achter ieder voorbijdwarrelend meideken aan; Rita speurde als een aasgier vanonder haar paraplu naar het ideale vrouwtje voor haar ‘kiekske’ Dennis. Kreeg ze zo’n wicht in de gaten, dan stortte ze zich erop en liet ze niet meer los voordat het kind op haar communiezieltje had gezworen dat ze zou komen. ‘Ik heb ze’, sms’te ze kordaat naar Dennis – een jongen van wie wij vermoeden dat hij het een groot gemak vindt dat zijn moeder niet alleen zijn onderbroeken opvouwt en zijn hemden strijkt, maar ook een vrouw voor hem zoekt.

Dat Josée en haar echtgenoot zich tot VT4 wendden om hun Peter aan de vrouw te brengen, moet een wanhoopsdaad zijn. De voertaal aan de familietafel is Latijn. Het was dus niet voor niets dat Josée wat bedremmeld de Meir op en neer slenterde, te gegeneerd om een wildvreemde aan te spreken. Het programma eindigde op de selectiedag, waar de kandidaat-schoondochters hun innerlijke rijkdom vertaalden in zelfgekweekte geschenken. Zoals een cd-schijf met veertjes en glittertjes om in de vrachtwagencabine van Dennis te hangen, of een gehaakt poppetje met anorectische armpjes en beentjes voor Stefan. ‘Hoe schoon’, prevelde Huguette. ‘Wat een figuur’, mompelde de vader, waarbij hij het niet over het poppetje had. Wij willen geen getuige zijn van het verblijf dat de drie uitverkoren meisjes in elk van deze gezinnen te wachten staat.Liefde is mooi, tenzij moeders er zich mee beginnen te bemoeien.

Door Tine Hens