Robert van Eijden

© Merlijn Doomernik/GF

1 Heb je met de ‘being of age-roman’ een nieuw genre uitgevonden?

Robert van Eijden: Een nieuw genre denk ik niet. Boeken over mannen en vrouwen met een midlifecrisis zijn er genoeg, maar hopelijk is het wel een nieuwe term. Ik heb hem overigens pas bedacht toen ik het boek al af had en ik voor de driehonderdste keer de achterplattekst aan het herschrijven was, deze keer omdat mijn redactrice een zin wilde die het boek kernachtig omschreef. Leunend tegen de verwarming in mijn badkamer – daar ga ik altijd staan als ik stress heb – dacht ik: ik moet iets pakkends hebben in de trant van coming of age-roman. En bam! Daar kwam-ie.

2 Stel dat je terug kunt naar de jaren tachtig, zou je dat dan doen?

Van Eijden: Een van de weinige redenen om daarnaar terug te willen, is dat je toen nog gewoon een hele dag weg kon zijn. Je stapte op de fiets naar de grote stad of liep het huis uit en niemand wist waar je was. Nou ja, in feite is dat bij mij nog steeds zo, want ik heb geen smartphone en mijn oude Nokia 3330 staat het grootste gedeelte van de dag uit. Anderzijds kan ik dankzij het internet al vijftien jaar thuis in mijn onderbroek stukjes typen in plaats van dat ik elke dag naar een kantoor met smerige koffie en dito collega’s moet. Zo is het altijd wat.

3 Hoe autobiografisch is dit verhaal? Het gaat over een amateur-dj, wat jij ook bent.

Van Eijden: Ik heb mezelf gelijkmatig over de drie hoofdpersonen verdeeld. Jan heeft mijn voorliefde voor slechte woordgrappen, Chris mijn sluimerende cultuursnobisme en Nathalie mijn lamlendigheid en nihilisme. Aan de andere kant hebben ze ook genoeg eigenschappen die niet van mij komen. Zo is Jan de Vries een mensenmens en staat hij positief in het leven, twee dingen die je van mij niet kunt zeggen. En wat dat dj’en betreft, ja, ik draai geregeld in mijn stamcafe en voor en na concerten in TivoliVredenburg in Utrecht. Ik heb ook een paar keer op een bruiloft gedraaid, maar daar ben ik al snel mee gestopt. Van de druk die op zo’n dag weegt, krijg ik te veel stress, en vind in een feestzaal dan maar eens een badkamer met een verwarming waar je even tegenaan kunt leunen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content