P.B. GRONDA, van wie onlangs de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

Sommige opiniemakers zouden beter bij een gemeentelijke groendienst gaan werken. Dat lijkt me voor hen echt erg leuk werk. Je bent vaak buiten en contact met de aarde is goed voor een mens, zeker als hij opinies wil gaan maken.

Al te vaak behandelen ze maatschappelijke discussies die eigenlijk enkel met moraal te maken hebben alsof het juridische kwesties zijn. Dat bekt lekker en vergt niet zoveel nuance: verbied dit, we hebben recht op dat.

Dat het zo fout loopt, is vooral een gevolg van onze mislukte omgang met nieuws en opinie. Dat zijn nu in eerste plaats excuses geworden om mensen te laten klikken teneinde sukkelende kranten en magazines in leven te houden met een dom onlinemodel.

Neem nu de cartoon van Riss in Charlie Hebdo eerder deze maand, waarbij het iconisch geworden beeld van de gestrande en overleden driejarige Alan ‘Aylan’ Kurdi wordt gebruikt om de vraag te stellen wat die kleine gedaan zou hebben als hij toch groot zou zijn geworden. Achter westerse vrouwen lopen om hen te pakken te krijgen, grapt de cartoonist.

Ik vind de grap van zoveel wansmaak getuigen dat ik er ongemakkelijk van word. Ook al omdat ze niet eens werkt en het wereldbeeld erachter verwerpelijk en onjuist is. Elke goede grap, grof of niet, bezit in de basis een waarheid. Maar kijk: ook op mislukte grappen en wansmaak staan geen straffen.

De vraag of we dat moeten verbieden, is dus ook irrelevant. Want we hebben in onze samenleving gelukkig een goede oplossing voor dit soort problemen: je moet het boekje niet kopen. En als je er iets over te vertellen hebt, dan gaat dat perfect. Je kunt op café je beklag doen, een lezersbrief schrijven of online je gelijk halen. Je kunt zeggen: ik vind Riss een rukker en er een slechte cartoon over tekenen.

Al de stukken die verschijnen over de vraag of dit soort dingen verboden moet worden of die net onderstrepen dat we het recht hebben op ook dit soort publicaties, die hebben dus enkel tot doel mensen in een golf van geprikkelde emotie zo veel mogelijk te laten klikken op opiniestukjes van slecht betaalde freelancers die blij zijn dat hun foto nog eens op een website verschijnt en dat ze voor ongeveer een uur belangrijk lijken. In Vlaanderen.

En wat me er nog het meest aan stoort, is dat de fabriek van westerse hype-opinie niet alleen voortdurend verleid wordt tot compleet op emotie gebaseerde, wereldvreemde bullshit, maar dat ze intussen ook aan zoveel essentie voorbijgaat.

Er komen nog steeds vluchtelingen aan, in Calais is er een – bij het ter perse gaan deels ontruimde – plek die gemeenzaam ‘de jungle’ wordt genoemd en er zijn landen waar vluchtelingen meteen even de factuur krijgen voor hun opvang. Maar hey, wat als we een cartóón zouden verbieden, folks? Of hebben wij godverdomme récht op onze cartoon? Graag meer opinies!

Het zo makkelijk op een iPad wegveegbare nieuwsmodel heeft sowieso al de kwaliteit laten schieten, maar erger nog: het gaat uit van de gemakkelijkste klik en niet van menselijke prioriteiten die eigenlijk boven wet en moraal zouden moeten staan.

P.B. GRONDA

SOMMIGE OPINIEMAKERS ZOUDEN BETER BIJ EEN GROENDIENST GAAN WERKEN. JE BENT VAAK BUITEN EN CONTACT MET DE AARDE IS GOED VOOR EEN MENS, ZEKER ALS HIJ OPINIES WIL MAKEN.