Orchestra of Spheres

Deze week uit de bak ‘Nieuw-Zeelands, weird, mogelijk een sekte’: Orchestra Of Spheres! Dit vijftal uit Wellington heeft vier platen op zijn conto en daarvan zijn geen twee gelijk. Het openingskwartier illustreert veel. Mirror krast zich met een vlijtige viool tot in de schaduw van The Velvet Underground. Ata fröbelt iets à la Cabaret Voltaire in elkaar. Chimes gaat te leen bij Tom Tom Club en gooit die speelsheid op een bolderwagen die al grotendeels met afropop was gevuld. Op die bonte, hupse ritmiek wordt orgelpunt Summer Fungus bereikt. Kaatsen eveneens het klankbeeld in en uit: exotica, desert blues, psychedelische polyfonie, de rubberen avant-garde van Can, fladderende jazz. Geen idee of er zoiets als pygmeeënfunk bestaat, maar dit orkest zal stellig beweren van wel. Nogal een tripje.