Alles is durven, vandaar dat ik meteen instemde met dit zelfportret. Ik kan helemaal niet tekenen, maar ik dacht: ‘Als ik niks doe, gebeurt er ook niks.’ Zo redeneer ik altijd, mijn eerste film kwam ook zo tot stand. Een historisch drama is veel moeilijker om te regisseren dan een eigentijdse film. Zeker als je met dieren werkt, want die doen nooit wat je wilt. Maar toch wilde ik Voleurs de chevaux maken, hoe groot het risico ook was dat ik op m’n bek zou gaan. Het ding naast mijn kop – het konijnachtig wezen dat een paard moet voorstellen – verwijst naar de film. Ik ben er jaren dag en nacht mee bezig geweest, ik ben die film voor een groot stuk geworden.

Ik wilde al een film maken van toen ik nog een kind was. Mijn ouders waren bevriend met (cineasten) Boris Lehman en Samy Szlingerbaum, en op mijn zevende mocht ik samen met mijn broer al meespelen in zijn film Bruxelles Transit. De sfeer op de set, waar alles kon en alles mocht, en waar volwassenen speelden als kinderen, dat was het paradijs voor mij. Meteen wist ik: in die sfeer wil ik de rest van mijn leven werken.

Films maken is lijden, zeker de eerste jaren. Je moet een beetje gek zijn om het te willen doen, financieel is het absoluut niet evident. Toen ik pas afgestudeerd was, heb ik eens acht maanden aan een stuk een Hongaarse documentaire van vijf uur gemonteerd, met ellenlange interviews in talen waar ik geen woord van begreep. Maar het betaalde de rekeningen, en ik wist dat ik geduld moest hebben. Ik was allang blij dat ik niet in een bar moest gaan werken. Ik heb lang gedacht dat ik pas kinderen wou na mijn eerste langspeelfilm, maar dat is gelukkig anders uitgedraaid. Kinderen hebben vooral aandacht en liefde nodig, heb ik gemerkt. Geen ouders met een vast inkomen.

Ik ben een heleboel dingen: Belg, Brusselaar, zoon, vader, regisseur, monteur, Jood, en ga zo maar door. Mijn Joodse achtergrond is maar een heel klein stukje van mijn identiteit. Mijn ouders waren linksprogressieve onderwijzers, ik ben helemaal niet streng religieus opgevoed. Maar ik merk wel dat het Jodendom me ontzettend fascineert, Mijn kortfilm Alice et Moi ging er al over, in Voleurs de chevaux komt het zijdelings aan bod, en ook mijn tweede langspeelfilm zal er zeker over gaan.

‘Voleurs de Chevaux’, de debuutfilm van Micha Wald (32) over twee paardendieven in de 19e eeuw, loopt sinds vorige week in de bioscopen. Eerder dit jaar kreeg hij veel bijval tijdens de Semaine de la Critique in Cannes, waar Wald ook al een Palm won met zijn kortfilm ‘Alice Et Moi’. www.voleursdechevaux.be

Opgetekend door Wouter Van Driessche

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content