Maankanaal

Een machtige tv-baas, met onafscheidelijke sigaar, krijgt plotseling te kampen met dalende kijkcijfers. Een grote ramp, want de reclame-inkomsten, onder andere van de verkiezingscampagne van een bevriend minister, komen daardoor in het gedrang. Het zijn niet de concurrerende tv-zenders die hem kijkers kosten, maar een bedlegerige meteropnemer die luistert naar de verhalen die de maan hem elke nacht vertelt. Hij vertelt ze daarna gratis verder, wat de tv-baas onvoorstelbaar vindt. Deze satire over het medium televisie van Fred, de auteur van het poëtische Philemon, heeft vijfentwintig jaar op een vertaling moeten wachten. Bij een andere auteur op leeftijd – Fred was al 64 toen hij dit boek uitbracht – zou je er een achterhaalde kritiek op de moderne tijd in kunnen lezen. Freds verhalen ontsnappen aan zo’n eendimensionale lezing door de sprookjesachtige sfeer waarin ze baden. De klachten over tv waarop dit boek is gebouwd, zijn niet gericht tegen het medium, maar tegen het ongeïnspireerde gebruik dat ervan wordt gemaakt en het belang van reclame. Ook in 2020 nog actueel dus.