Matthias Schoenaerts (34) moet dé ster van Cannes worden. De outsiderromance De rouille et d’os van rasregisseur Jacques Audiard en met Marion Cotillard maakt kans op de Gouden Palm. ‘De rode loper op mogen met Jacques en Marion: ik kan het nog altijd niet geloven.’

‘De rouille et d’os’ is je eerste hoofdrol in een grote buitenlandse film. Is het anders werken dan in Vlaanderen?

MATTHIAS SCHOENAERTS: Het is intenser. Je begrijpt waarom Audiard een topregisseur is als je hem bezig ziet. Hij is één brok energie. Hij huilt, lacht, slaat en zalft, om zeker te zijn dat je niet in trucjes vervalt. Hij is ook zo goed voorbereid dat hij zijn acteurs tot het uiterste drijft. Hij wil verrast worden zoals de kijker verrast wordt. Jacques is een acteursregisseur pur sang, die begrijpt dat het de personages zijn die het verhaal dragen.

Klopt het dat Audiard je heeft gecast voor hij ‘Rundskop’ had gezien?

SCHOENAERTS: Inderdaad. Marion lag al langer vast, maar Jacques vond geen geschikte hoofdrolspeler. En dus dacht mijn agente: ‘Dat is iets voor Matthias.’ Ik heb twee audities gedaan en daarna ben ik met Jacques gaan eten. Enkele weken later kreeg ik op de set van The Loft – in juni vorig jaar was dat – te horen dat ik de rol had. Ik was de euforie nabij. Rundskop heeft hij pas achteraf bekeken.

Je speelt Ali, een buitenwipper die bijklust als straatvechter. Hij ontmoet een sexy orkatrainster die bij een werkongeval haar benen verliest. Met zijn impulsieve en fysieke intensiteit lijkt Ali een Jacky Vanmarsenille met ballen.

SCHOENAERTS:(Lacht) Dat is kort door de bocht, maar ik zie wat je bedoelt. Ali is driftig en bonkig, net als Jacky. Ik ben zelfs weer negen kilo aangekomen omdat ik een buikje nodig had. Bovendien kampt ook Ali met issues uit zijn verleden. Wat die precies zijn, laat Audiard in het midden. Dat deed hij ook in Sur mes Lèvres, De battre mon coeur s’est arreté en zelfs Un prophète. Zijn personages blijven mysteries. In feite is het een simpel liefdesverhaal, maar dan met complexe mensen in complexe omstandigheden.

Na Limburgs in ‘Rundskop’ en Engels in ‘The Loft’ spreek je nu perfect Frans.

SCHOENAERTS: Ik sprak al behoorlijk Frans, aangezien mijn grootouders uit Luik komen. Na twee maanden repeteren was het roest tussen de woorden verdwenen. Ook Engels spreken lukt me aardig. Voor Rundskop heb ik een jaar lang met een Amerikaanse fysical coach gewerkt en een van mijn beste maten woont in L.A. Zonder het te beseffen, was ik me dus toen al op Hollywood aan het voorbereiden, al geloof ik dat die dingen altijd gebeuren met een reden. Geloof het of niet, maar toen ik werd gecast voor De rouille et d’os was ik net bezig met een documentaire over een vriend van mij die bokser is, maar slechts één been heeft. Dat kan geen toeval zijn. Ik ben geen christen, moslim of wat dan ook, maar ik geloof wel dat er krachten zijn die de dingen sturen en betekenis geven.

Waren die krachten Audiard gunstig gezind of moet je de film nog zien?

SCHOENAERTS: Ik heb al straffe stukken gezien in postproductie, maar in Cannes ga ik hem voor het eerst in afgewerkte versie bekijken. Ik wil de film beleven in zijn absolute vorm onder absolute omstandigheden. En wat is er absoluter dan een screening in Cannes, ’s werelds filmmekka?

Is Cannes belangrijker dan de Oscars?

SCHOENAERTS: Absoluut. Cannes ademt cinefilie uit al zijn poriën en stelt de makers centraal. Als je geselecteerd bent, is dat omdat je goed bent en omdat kenners je werk appreciëren. Oscarnominaties hangen evenveel van lobbywerk af. Het is meer een feestje waarin de industrie zichzelf in de kijker zet en een feestje heeft nu eenmaal gasten nodig. Wat ons met Rundskop overkomen is, blijft prachtig, maar je moet dat relativeren. De storm die bij ons opstak, was niet meer normaal. De toekomst van de Vlaamse film of Michaël Roskam hangt heus niet van een Oscar af. Plus: laat ons eerlijk zijn, 2011 was geen topjaar. Er zat nogal wat bagger onder de genomineerden.

Vijf jaar geleden zei je in dit eigenste blad nog dat je Cannes haatte. The times they-are-a-changin, indeed.

SCHOENAERTS:(Lacht) Vijf jaar geleden kon ik enkel dromen dat ik in Cannes ooit een film zou mogen voorstellen. Ik haat glamourfeestjes en handjes schudden om de foute redenen. Als je naar Cannes gaat, moet dat zijn om je film en niet jezelf in de schijnwerpers te zetten. Daarom kijk ik er deze keer wel naar uit. De rode loper op mogen met Marion en Jacques: ik kan het nog altijd niet geloven.

Hoe ziet je toekomst eruit na wat je het voorbije jaar is overkomen?

SCHOENAERTS: Ik ben blij, gelukkig en relaxt en hoef helemaal niks. Dank u. Thank you. Merci. (Lacht) In juni begin ik in New York met de opnames van Blood Ties, een misdaaddrama van Guillaume Canet met Mila Kunis, Clive Owen, James Caan en Marion Cotillard. Voor volgend jaar staat The Wasteland van Pieter Van Hees op het menu. De rest zie ik wel. Met alle respect, maar ik heb geen zin om twintig bijrollen aan te nemen omdat ik nu even ‘hot’ ben. Ik wil rustig aan mijn carrière werken met hooguit één à twee films per jaar, projecten die me pakken zoals Rundskop of De rouille et d’os. Ik heb een paar leuke scripts opgestuurd gekregen, maar voorlopig nog niets van dat kaliber.

Werd je niet getipt om Ryan Gosling te flankeren in ‘Only God Forgives’, de nieuwe film van ‘Drive’-regisseur Nicolas Winding Refn?

SCHOENAERTS: Daar was sprake van, maar blijkbaar waren de opnames al begonnen toen mijn naam werd genoemd. Hollywood is een land van illusies. Dat is een van de dingen die ik heb geleerd. Wat komen moet, zal wel komen. Die krachten, weet je wel.

Je hebt een contract bij een van Hollywoods grootste talentagentschappen. Hoe ingrijpend is je leven nu veranderd?

SCHOENAERTS: Mensen leggen meer beslag op mij en het is gevaarlijk om geleefd te worden. Dat heb ik ondertussen al kunnen ondervinden. Ik heb geen zin om daarom een persona van ‘Schoenaerts, de filmster’ op te bouwen, al begrijp ik dat acteurs dat doen om zich af te schermen. Ik wil gewoon Matthias blijven. Dat is al lastig genoeg.

DE ROUILLE ET D’OS

Vanaf 17/5 in de bioscoop.

DOOR DAVE MESTDACH

‘IK WIL GEWOON MATTHIAS BLIJVEN. DAT IS AL LASTIG GENOEG.’