Maandag 30/3, VIER, 21.00
In het tweede seizoen van Kroost legt reportagemaker Eric Goens de ziel van onder meer Jean-Marie Pfaff, Niels Albert en Jan Mulder bloot. ‘En die van Goedele Liekens, Jacques Vermeire en Regi Penxten’, zegt Goens. ‘Eigenlijk zijn het allemaal mensen van wie je denkt alles te weten.’
Waarom heb je voor hen gekozen?
ERIC GOENS: Het gebetonneerde verwachtingspatroon van de kijker doorbreken, daar gaat het in Kroost om. Neem nu Jean-Marie Pfaff. Alles wat hij de afgelopen vijftien jaar heeft meegemaakt, is ruimschoots belicht. Maar de Pfaff die je in Kroost te zien krijgt, heeft niks met de showbizzfiguur uit de docusoaps of de versie van de boekskes te maken. Daar zit absoluut geen waardeoordeel in. Kroost toont gewoon het verhaal dat nog niet verteld is. Een andere insteek, voorbij de waan van de dag. In Pfaffs geval: de vroege dood van zijn vader en het feit dat hij tot zijn 25e in een woonwagen heeft gewoond. Weinigen weten dat, maar het heeft hem echt bepaald. Door die essentiële kant te belichten, geven we hem een ziel en maken we hem authentieker.
Maar uiteindelijk staat er wel een camera te draaien.
GOENS: Zo onopvallend mogelijk. Veel van de geïnterviewden vergeten gewoon dat ze gefilmd worden. We grijpen nooit in. Het is een kritisch portret, geen hagiografie of sensatie. Niets is in scène gezet. We kozen vorig jaar dus ook niet bewust voor een homo-erotische belichting voor de blote rug van Elio Di Rupo, zoals sommigen over een camerashot van onze toenmalige premier beweerden. Hij wisselde gewoon van hemd op een warme zomerdag. (lacht) We knippen en manipuleren niks en blijven zo veel mogelijk op de achtergrond. De ontredderende stiltes die dan ontstaan, zijn vaak de beste vragen en antwoorden. Zelf heb ik er meer dan eens kippenvel van gekregen.
Is het je missie om de journalistieke documentaire in ere te herstellen?
GOENS: Ik weet niet of dat de juiste term is, maar Kroost is inderdaad eerder informatiegedreven. Vijf à tien jaar geleden werden er vooral quizshows en realityreeksen besteld. De ouderwetse, journalistieke werkwijze was bijna een uitzondering. Maar de kijkcijfers van het eerste seizoen van Kroost bewijzen toch dat onze methode gewaardeerd wordt. 600.000 kijkers op VIER, en dat terwijl Wauters vs. Waes op VTM liep, je moet het maar doen. Er is tegenwoordig blijkbaar meer ruimte voor zulke reeksen. Kijk maar naar De rechtbank of De recherche. Je merkt steeds meer dat het weer ergens over mag gaan. En die evolutie mag zich wat mij betreft zeker doorzetten. Want met alle respect: de dag dat iedereen van een duikplank springt, heb ik niet veel meer te zoeken in het televisielandschap.
SEBASTIAN ROTH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
