Katie Von Schleicher

Het terrein tussen Big Thief en Weyes Blood onverkaveld? Dat dacht u maar. Katie Von Schleicher – von Kopf bis Fuss een Amerikaanse, overigens – heeft met de eerste een fragiel vocaal timbre gemeen, en een neiging om muzikale kleinschaligheid aan psychoanalyse te koppelen. Met Hitchcocks Vertigo als inspiratiebron ontvouwt Von Schleicher met deze tweede plaat een songsuite over gesmacht, onechte liefde, overgave en alle mentale tortuur van dien. Maar zo in zichzelf gekeerd als het miniatuurtje Nowhere klinkt of Gross begint, deze juffrouw houdt ook van wijdse refreinen, strakke ritmes, ongekunstelde garagerockgitaren én ijle synths. Voeg daar nog een als Brenda Lee gecroonde fiftiesballade aan toe, en u hebt een veelzijdige luistersessie in het verschiet.