Jules de Corte: de vader en de zoon
Op 16 februari al een kwarteeuw dood: Jules de Corte, de blinde Nederlandse schrijver en vertolker van puntgave liedjesteksten, die hij zelf van de sierlijkste pianomuziek voorzag. Liedjes als Ik zou wel eens willen weten leverden hem de bijnaam ‘de Nederlandse Schubert’ op, maar De Corte kon ook cynisch ( Geachte priesters), spottend ( De anarchist) of maatschappijkritisch ( De vogels) zijn. Wat altijd bleef, was zijn virtuositeit en de wonderlijke dictie waarmee hij zijn met zorg gekozen woorden zong. In deze documentaire wordt zijn parcours uit de doeken gedaan. Hoe hij als jongetje naar het blindeninstituut van het klooster ging, waar hij manden leerde vlechten en ver van alle aardse verlokkingen werd gehouden. Hoe hij daar na WO II, aangemoedigd door de geallieerde soldaten die er kort tevoren ingekwartierd waren, de deur achter zich dichttrok om een professionele muzikant te worden. Jules de Corte was twee keer getrouwd, kreeg zes kinderen en maakte naar schatting drieduizend liedjes. U hoeft die van ons niet allemaal te beluisteren, maar tien is toch wel het absolute minimum.
Woensdag 10/2, 22.20, NPO 2
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier