Zondag 8/11, 17.05 – Ned 2 en 23.15 – Canvas

Ondanks alle kritiek vorig jaar hebben Jan Leyers en LeonVerdonschot nog steeds Iets met boeken – herinnert u zich nog de Terzake waarin drie schrijvers, met Erwin Mortier op kop, van uit de sofa en met een glaasje schuimwijn in de hand het programma met de grond gelijkmaakten? Vergeven en vergeten, al hebben de presentatoren hun les geleerd: de tafel moest buiten, want het programma moest vlotter.

Was dat dé grote conclusie na het eerste seizoen?

Leon Verdonschot: Dat, en het feit dat we te grondig wilden zijn. Een schrijver die we te gast hadden, wilden we meteen over zijn hele oeuvre uithoren. Dan wil je, zeker met iemand als Herman Brusselmans, over te veel dingen tegelijkertijd praten. We zetten onszelf soms ook vast doordat we voor elke uitzending een thema zochten dat beide schrijvers gemeen hadden. Dat doen we dus ook niet meer. En voor de Nederlandse televisie gaan we live, dat zorgt voor nog meer snedigheid.

In de eerste aflevering zijn Christophe Vekeman en P.F. Thomése te gast. Hoe hebben jullie hen en de andere schrijvers geselecteerd?

Jan Leyers: Het zijn allemaal mensen die het afgelopen jaar een boek uitbrachten – zonder ons iemand te laten opdringen door uitgevers, natuurlijk. Leon en ik zijn elkaar heel spontaan nieuwe boeken beginnen aan te raden. Het valt ons altijd op hoe zeer de Nederlandse en Vlaamse literaire werelden van elkaar gescheiden zijn. Thomése kende ik niet, maar na het lezen van J. Kessels: The Novel was ik helemaal verkocht. Het gaat over twee vrienden die in Hamburg een vermiste man gaan zoeken, maar op een gegeven moment met een lijk in hun kofferbak komen te zitten. (Lacht) Twee schlemielige helden, heel Coenbrothersachtig. Verder heb ik onder meer Bas van Putten, F. Starik en Thomas Verbocht gevraagd.

Verdonschot: Bedoeling is dat Jan die gesprekken leidt en dat ik af en toe tussenkom. Het omgekeerde met de Vlaamse schrijvers die ik uitgenodigd heb omdat ik hen met plezier gelezen heb: Vekeman dus, en ook onder meer Bart Koubaa, Joost Vande- casteele en Walter van den Broeck.

Nog eentje om het af te leren: heeft Erwin Mortier dit jaar niets uitgebracht?

Verdonschot: (Grijnst) Geen idee, die zit natuurlijk nog altijd vastgeroest in die sofa.

Hebben jullie een bepaald type kijker voor ogen voor wie jullie dit programma maken?

Verdonschot: Alleszins niet de verstokte lezer, want dit zit op dat moment te lezen in plaats van tv te kijken. (Lacht)

Leyers: Aan de reacties op straat leid ik af dat we mensen met een meer dan gemiddelde en brede culturele interesse aanspreken. Mensen die regelmatig een boek lezen, maar die je evengoed op Pukkelpop of Lowlands kunt tegenkomen.

Verdonschot: Een type kijker hebben we niet in het achterhoofd, maar mijn moeder is wel een goede waardemeter. Zij kijkt naar elke aflevering, vooral omdat ik erin zit, en belt me achteraf. Als een gesprek haar heeft weten te boeien, zoals dat het geval was met Annelies Verbeke en Charlotte Mutsaers, dan weet ik dat het goed zat. Zij tikt me ook op de vingers als we foute kledij aanhebben. (Lacht) En ze wees me ook nog op iets anders: er mag af en toe wel eens gelachen worden in Iets met boeken.

Jan, er werd gespot met jouw verhollandste tongval.Zal je daar op letten?

Verdonschot: Kijk, dat begrijp ik nu niet. Doordat ik wellicht de minst Hollandse Nederlander ben, was bij ons net de grap: Wie is nou de Belg?

Leyers: Ik kon zelf best lachen om die grapjes. Maar ik zou satire nu niet meteen als de meest betrouwbare feedback beschouwen. (Lacht)

Hans Van Goethem